Απο το 2010 συζητάμε το ίδιο πράγμα.Τι θα γίνει με τα στεγαστικά και τα καταναλωτικά δάνεια εκείνων που αδυνατούν να πληρώσουν. Έχει χυθεί άπειρο μελάνι σε ρεπορτάζ και άρθρα. Εχουν γίνει εκατοντάδες δηλώσεις πολιτικών στελεχών και έχουν μοιραστεί προεκλογικά ,αφειδώς υποσχέσεις για γενναίες ρυθμίσεις που θα ανακουφίσουν όσους πνίγηκαν απο την κρίση. Σε πρώτη ανάγνωση αυτό είναι και ηθικό και νόμιμο.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που βρίσκεται 9 χρόνια σε συνθήκες χρεοκοπίας. Μπήκε πρώτη στην βαθιά κρίση και θα βγει τελευταία όποτε και εάν βγει. Έχασε σχεδόν το 30% του πλούτου της, οδήγησε στην εξαθλίωση κοντά στα τρία εκατομμύρια πολίτες, εξαφάνισε την μεσαία τάξη, ενώ «αβγάτισε» τους φοροφυγάδες, τους αητονύχηδες και τους τοκογλύφους.
Όλοι ξέρουμε πια ότι παράλληλα με την ισχνή νόμιμη οικονομία, κινείται μια παράλληλη οικονομία που βασιλεύει το μαύρο χρήμα. Οι διάφορες στο κόστος αγαθών και – κυρίως – παροχής υπηρεσιών είναι τεράστιες όταν η συναλλαγή γίνεται με μαύρο χρήμα. Τα 400 ευρώ γίνονται εύκολα 300 αν πληρώσεις μετρητά χωρις απόδειξη. Τα παζάρια με τεχνιτες, γιατρούς, δικηγόρους αλλά ακόμη και στα γκισέ των εμπορικών καταστημάτων γίνονται φανερά. Ελαχιστοι πλέον τηρούν τα προσχήματα. Στην ουσία η χώρα λειτουργεί με δυο νομίσματα. Τα ρευστά και μαύρα ευρώ ειναι τουλάχιστον 30% ακριβότερα απο τα ευρώ που κινούνται μέσω τραπεζών ή με πιστωτικές κάρτες .
Επιστρέφουμε στα δάνεια. Ηθικό και νόμιμο λοιπόν για τους ανθρώπους που τσάκισε η κρίση να μην χάσουν την πρώτη κατοικία τους αν αυτη ειναι ενα κανονικό σπίτι ‘’σεμνό και ταπεινο’’.
Κι εδώ αρχίζουν τα προβλήματα και οι αδικίες. Στην χώρα μας το κράτος ποτέ δεν κατάφερε – γιατι δεν το ήθελε – να μάθει ποιοι ειναι οι πλούσιοι και ποιοι οι πραγματικά φτωχοί. Γιαυτο τα κάθε λογής επιδόματα πάνε σε λάθος τσέπες. Πολίτες με τρεις και τέσσερεις συντάξεις, παίρνουν επιδομα θερμανσης και το χρησιμοποιούν για φιλοδώρημα στα ακριβά εστιατόρια που συχνάζουν. Και δεν ειναι εξαιρέσεις. Είναι πολλοί αυτοί που περιγράφω.
Το ίδιο ακριβώς συνέβη με τον πράγματι φιλολαικό «νόμο Κατσέλη». Κρύφτηκαν πίσω από αυτόν, κόσμος και κοσμάκης που ζουν 8 χρόνια τώρα σαν πασάδες χωρίς να πληρώνουν φράγκο. Και μένουν σε σπίτια παρασάγκας καλύτερα απο εκείνων που πληρώνουν βρέξει χιονίσει τις δόσεις τους στην τράπεζα .Ευτυχώς ο αρχικός σχεδιασμός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν πέρασε απο τις τράπεζες οι οποίες ως γνωστόν διοικούνται απο την Φρανκφούρτη.Τώρα φαίνεται να κατέληξαν σε μια πιο λογική διαχείριση, του προβλήματος. Αυτό που αποκρύπτει όμως κάθε φορά η κυβέρνηση – το ίδιο έκαναν και οι προηγούμενες – είναι ότι οι διευκολύνσεις και οι χαριστικές πράξεις για όσους χρωστούν, πέφτουν στην πλάτη εκείνων που πληρώνουν.
Τα χρηματα δεν φυτρώνουν. Οι ανακεφαλοποιήσεις των τραπεζών γίνονται με δανεικά που αποπληρώνουν και θα συνεχίσουν να αποπληρώνουν οι έντιμοι φορολογούμενοι για δεκαετίες. Επίσης, ο δανεισμός σε υγιείς επιχειρήσεις είναι ανύπαρκτος ή πανάκριβος. Άρα στεγνώνει η αγορά, κλείνουν μικρές επιχειρήσεις και αυξάνεται η ανεργία. Φαύλος κύκλος.
Αν περνούσε η αρχική γενναιόδωρη, προεκλογική πρόταση της κυβέρνησης, αυτή θα κόστιζε 45 δισ σε ενα τραπεζικό σύστημα που πλέον έχει το ενα τέταρτο αυτής της αξίας. Τρελά πράγματα αλλά συμβαίνουν. Οι τράπεζές μας δεν έχουν πλέον σοβαρή πραγματική αξία και κανείς δεν ξέρει πόσο θα κρατησει αυτο.
Το ηθικό και νόμιμο λοιπόν στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, είναι αυτήν τη φορά να σωθεί η πρώτη κατοικία των πραγματικά φτωχών ανθρώπων. Η διαδικασία που θα επιλεγεί πρέπει να ειναι ενα ψιλό κόσκινο που να μην αφήνει περιθώριο να περάσουν καταφερτζήδες .
Η Ελλάδα ειναι μικρό χωριό. Μπορεί το κράτος να αδυνατεί να ξεχωρίσει τους φτωχούς απο τους πλούσιους όμως η κοινωνία σε καθε επαγγελματική ομάδα και σε κάθε γειτονιά τα ξέρει όλα και με λεπτομέρειες. Όλοι γνωρίζουν τον δήθεν άνεργο με το ακριβό τζίπ που βγάζει πέντε έξι χιλιάδες μαύρα το μήνα. Και επειδή τα πράγματα στη χώρα ειναι οριακά με τους κάθε λογής μπαταχτσήδες και φοροφυγάδες, όπου νάναι θα αρχίσει η εξέγερση των καλοπληρωτών. Αυτοι ειναι 50% των δανειληπτων. Ναι, τόσα είναι τα κορόιδα που σήκωσαν στους ώμους τους και τα βάρη των άλλων που συνεχίζουν να κοροϊδεύουν τράπεζες, εφορία και την κοινωνία ολόκληρη.
Κανείς δεν μιλάει γι αυτούς τους αθόρυβους μικρούς ήρωες που ένας Θεός ξέρει πώς τα βγάζουν πέρα. Καμιά κυβέρνηση δεν σκέφτηκε να τους ενθαρρύνει να συνεχίσουν την ανηφόρα, με ενα καλύτερο επιτόκιο για παράδειγμα ή με μια άλλου τύπου διευκόλυνση. Οι περισσότεροι σήκωσαν σιωπηλά το βάρος της κρίσης και στέρησαν από τα παιδιά τους βασικά αγαθά για να πληρώνουν κάθε πρώτη του μήνα το στεγαστικό δάνειο. Αυτοί είναι τα πραγματικά θύματα. Κρύβουν θυμό και οργή που σύντομα θα ξεσπάσει. Και αυτή δεν θα είναι μια καλή στιγμή για το πολιτικό σύστημα .
