Δεν υπάρχει πρωθυπουργός η αρχηγός κόμματος που έχασε τις εκλογές και την επομένη της ήττας του πέρασε καλά. Τουλάχιστον για ένα εξάμηνο, ο χαμένος παλεύει με τα κύματα για να καταφέρει να παραμείνει στην κορυφή και να ελέγξει τις αντιδράσεις στο κόμμα του.
Το ίδιο ακριβώς θα συμβεί με τον Αλέξη Τσίπρα παρότι η περίπτωσή του διαφοροποιείται από τις άλλες: Παίζει χωρίς αντίπαλο στην Κουμουνδούρου, είναι ο άνθρωπος που από το 3% τους έφτασε στο 36 %, παρέμεινε σχεδόν πέντε χρόνια στην πρωθυπουργία και μοίρασε σε όλους ρόλους αξιώματα και εξουσία που δεν είχαν φανταστεί. Τέλος, θα ηττηθεί μεν αλλά έχοντας εξασφαλίσει ένα σημαντικό ποσοστό, της τάξης περίπου του 25%. Θα είναι δηλαδή ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση με ελπίδες επιστροφής στην εξουσία , όταν κάνει τον κύκλο της η Ν.Δ .
Παρ ´όλα αυτά δεν θα αποφύγει την αμφισβήτηση και την ένταση ο σημερινός πρωθυπουργός. Ήδη άρχισαν οι πρόβες, με τουφεκιές στον αέρα για αποφάσεις του οι οποίες θα αμφισβητηθούν.
Ο πρώτος μεγάλος κλυδωνισμός θα αφορά την συνεργασία του με τους ΑΝΕΛ. Στον ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη στιγμή δεν ήθελαν την συνεργασία με τον Πάνο Καμμένο. Το ανέχθηκαν όμως γιατί ήταν ο μόνος τρόπος να κυβερνήσουν. Χρωστάνε στους ΑΝΕΛ την πολυετή παραμονή τους στην εξουσία όσο κι αν τους βρίζουν.
Αυτό το γαϊτανάκι θα κρατήσει καιρό γιατί στην Αριστερά συνεδριάζουν απίστευτες ώρες και μιλούν όλοι πάρα πολύ. Οι παλιοί κομματικοί που καταπιέστηκαν τα χρόνια της εξουσίας από την απόλυτη ηγεμονία του Αλέξη Τσίπρα θα επιχειρήσουν να ξαναπάρουν το μερίδιο που τους ανήκει στην κομματική ηγεσία. Και θα παλέψουν με κάθε τρόπο ώστε η κυβερνητική ομάδα του πρωθυπουργού, οι φίλοι του τα χρόνια της διακυβέρνησης, να μην καταλάβουν ισχυρούς κομματικούς θώκους. Μετά τους ΑΝΕΛ, σειρά θα έχουν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Παρότι σήμερα είναι οι πιο φανατικοί νέο -Συριζαίοι, στην Κουμουνδούρου δεν τους αγαπάει κανείς. Τους χρησιμοποιούν ως νεροκουβαλητές και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή να τους αδειάσουν στην πρώτη στροφή.
Έτσι κι αλλιώς ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν ήθελε τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τους ψηφοφόρους ήθελε, και αυτούς τους πήρε στην πλειοψηφία τους. Άλλωστε δεν υπάρχει κανένα ιδιαίτερα προβεβλημένο μεγαλοστέλεχος του παλιού κόμματος του Ανδρέα Παπανδρέου, που να το έχουν ανάγκη. Αυτούς που πήγαν τους θεωρούν αναλώσιμους. Και δεν θα τους δώσουν σοβαρά κομματικά οφίκια την επόμενη μέρα .
Η τρίτη και μεγαλύτερη κόντρα όμως θα είναι εσωτερική, γιατί οι εμφύλιοι πόλεμοι είναι πάντα οι χειρότεροι. Η ιστορική ηγεσία -η παλιά νομεκλατούρα -ή ιδρυτική ομάδα, όπως θέλει κανείς να την αποκαλέσει, θα συγκρουστεί μετωπικά με τους φίλους του πρωθυπουργού. Ήδη ο Πάνος Σκουρλέτης, ο γραμματέας του κόμματος που δεν θα θέλει την επομένη της ήττας να είναι ο βοηθός του Αλέξη Τσίπρα αλλά να έχει ρόλο, έστειλε την πρώτη προειδοποίηση αφήνοντας αιχμές για τον ισχυρό φύλο του Αλέξη Τσίπρα, τον υπουργό Νίκο Παππά και την σχέση του με τον Μανώλη Πετσίτη. Απαίτησε να διερευνηθούν οποίες σκιές υπάρχουν. Αυτό ακούγεται ανώδυνο στην πρώτη ανάγνωση. Οι γνωρίζοντες όμως ξέρουν ότι είναι η αρχή της σύγκρουσης των δύο πόλων του κυβερνώντος κόμματος. Είχε προηγηθεί η επίθεση στον Κουρουμπλή με τον Αμβρόσιο και την Κουντουρά, η οποία παρότι ΑΝΕΛ υπήρξε υποδειγματικά αφοσιωμένη στον πρωθυπουργό .
Για όσους αναρωτιούνται αν μέσα από αυτή την πολύμηνη ένταση και την γκρίνια κινδυνεύει ο Αλέξης Τσίπρας, η απάντηση είναι ξεκάθαρα ‘’όχι’’. Γιατί και εκείνοι που θα αμφισβητήσουν τις επιλογές του, γνωρίζουν ότι δεν έχουν εφεδρείες και ό,τι κατάφεραν οφείλεται στις ικανότητες και το επικοινωνιακό ταλέντο του πρωθυπουργού. Επίσης, γνωρίζουν καλά, πως αν φύγει ο Τσίπρας από την πρώτη γραμμή, με ευκολία ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψει εκεί από όπου ξεκίνησε. Ακόμα δεν έχει φανεί στον ορίζοντα πρόσωπο που θα μπορούσε να τον διαδεχθεί και να διαθέτει ανάλογες ικανότητες.
Γιατί, επομένως, χρειάζεται να στηθεί εσωκομματικό σκηνικό έντασης αφού όλοι ξέρουν ότι στο τέλος ηγεσία θα κερδίσει την εσωτερική μάχη; Η απάντηση είναι απλή. Οι παλιοί κομματικοί, θέλουν από την πρώτη στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας θα είναι ηττημένος και προσωρινά αδύναμος, να βάλουν φραγμό στο σχέδιό του να τοποθετήσει σε θέσεις – κλειδιά πρόσωπα της απόλυτης εμπιστοσύνης του, που θα υλοποιήσουν βήμα – βήμα το σχέδιο του για «ΣΥΡΙΖΑ με… κοστούμι». Δηλαδή πρόσωπα που θα εκφράζουν την ευρωπαΐκή κεντροαριστερά που εκείνος θα αποκαλεί «προοδευτική συμμαχία». Γιατί αν αυτό συμβεί, οι παλιοί δεν θα έχουν ρόλο και σύντομα θα γίνουν παρελθόν.
Ο φόβος των παλιών είναι πως όσοι εναντιωθούν στη νέα προοπτική, όταν ο αρχηγός επουλώσει τα τραύματα της ήττας, θα έχουν την τύχη του Λαφαζάνη. Με άλλα λόγια ο καυγάς θα είναι για το πάπλωμα . Έτσι όσο μεγαλύτερο ποσοστό πάρει στις εθνικές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο πιο ισχυρός θα είναι ο αρχηγός , στην εσωτερική διαμάχη της επόμενης μέρας.
