Υπάρχει ένας μεγάλος μύθος, χρόνια τώρα, για τις μαγικές ικανότητες στα επικοινωνιακά επιτελεία των μεγάλων κομμάτων. Φαντάζονται οι περισσότεροι ότι στο γραφείο του εκάστοτε πρόεδρου, υπάρχουν 5-6 σοφοί σαν αυτούς που βλέπουν στις ξένες ταινίες οι οποίοι έχουν απαντήσεις για όλα. Ξέρουν την κοινή γνώμη ,καθορίζουν την καθημερινή ατζέντα στα ΜΜΕ και κυρίως γνωρίζουν τι θα συμβεί όταν στηθούν κάλπες. Παραμύθια της Χαλιμάς.
Και για να ενισχυθεί ο μύθος κάθε τρεις και λίγο κυκλοφορεί μια φήμη, περί αμερικανικών επικοινωνιολόγων που έφερε ο τάδε ο ο δείνα αρχηγός για να κατατροπώσει τον αντίπαλο. Λες και αν έρθουν στη Άγγλοι, Γάλλοι και Αμερικανοί σε ένα δυο μήνες θα καθορίσουν την ψήφο των πολιτών στο Κερατσίνι ή στη Λάρισα. Άσε που όταν καταλάβουν πως σκέφτεται ο Έλληνας ψηφοφόρος θα ξεχάσουν και αυτά που ξέρουν.
Για την ιστορία την τελευταία φορά που ήρθε στην Αθήνα μια ομάδα σούπερ -ντούπερ επικοινωνιολόγων από τις ΗΠΑ ,το κόμμα για το οποίο δούλεψαν έχασε πανηγυρικά. Έμεναν στο Χίλτον τέτοιες μέρες, το θυμάμαι σαν να είναι τώρα.
Η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχουν πολιτικοί αναλυτές επικοινωνιολόγοι και κομματικά στελέχη στο στενό επιτελείο του κάθε πρόεδρου, που συνεδριάζουν κάθε μέρα στο λεγόμενο ‘’πρωινό καφέ’’ και διαμορφώνουν στρατηγική. Άλλοτε επιτυχημένη, άλλοτε αποτυχημένη. Μερικοί απ’ αυτούς είναι αρκετά έξυπνοι κάποια λιγότερο έξυπνοι, όπως σε όλες τις ομάδες. Συχνά έχουν διαφορετικές απόψεις ,συχνά συγκρούονται μεταξύ τους και πολύ συχνά αλληλοϋπονομεύονται.
Ο επικεφαλής του κόμματος καλείται όταν διαφωνούν να επιλέξει μία από τις απόψεις που έπεσαν τραπέζι. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από ότι συμβαίνει καθημερινά σε κάθε μεγάλη εταιρία και σε κάθε σοβαρό οργανισμό
Αυτοί οι επιτελείς, διαμορφώνουν την άποψή τους, από την κοινωνική τους συναναστροφή, από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα από τα σχόλια και την αρθρογραφία, ενώ έχουν ως εργαλείο καθημερινής δουλειάς την πιο πρόσφατη δημοσκόπηση που δημόσια η μυστική που έχουν στα χέρια τους.
Αυτοί οι επιτελείς, διαμορφώνουν την άποψή τους, από την κοινωνική τους συναναστροφή, από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα από τα σχόλια και την αρθρογραφία, ενώ έχουν ως εργαλείο καθημερινής δουλειάς την πιο πρόσφατη δημοσκόπηση που δημόσια η μυστική που έχουν στα χέρια τους.
Εδώ ξεκινάει το λάθος παρότι δημοσκόποι, – για να είμαστε δίκαιοι μαζί τους στη χώρα μας έχουμε σοβαρούς επιστήμονες -, επισημαίνουν κάθε φορά ότι κάθε σφυγμομέτρηση είναι η φωτογραφία της στιγμής που μπορεί να ανατραπεί την επόμενη μέρα. Είτε από ένα απρόοπτο γεγονός, είτε γιατί οι αναποφάσιστοι, αποφασίσουν στην πλειοψηφία τους να γείρουν, από την για την άλλη πλευρά.
Παρόλα αυτά το αποτέλεσμα της όποιας δημοσκόπησης είναι είδηση, διαμορφώνει ένα γεγονός και δημιουργεί μεγάλες προσδοκίες στους ψηφοφόρους του κόμματος που φαίνεται να προηγείται.
Έτσι αρχίζει ένας φαύλος κύκλος, που οδηγεί τους αρχηγούς, στη ίδια πάντα κίνηση. Τοποθετούν με δημόσιες δηλώσεις τον πήχη του εκλογικού αποτελέσματος για τους ίδιους σε ένα ύψος με τον κίνδυνο να περάσουν από κάτω και να απογοητεύσουν χωρίς λόγο τους ψηφοφόρους τους που έχουν προετοιμαστεί για πιο ηρωική έκβαση, στην εκλογική αναμέτρηση.
Για τις Ευρωεκλογές της Κυριακής και τα τρία κόμματα ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Δημοκρατία και ΚΙΝΑΛ, έκαναν το ίδιο λάθος. Ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται να αμφισβητεί τις δημοσκοπήσεις. Και το επιτελείο του μιλάει διαρκώς για ντέρμπι το οποίο θα φέρει την επόμενη μέρα σε δύσκολη θέση τον Κυριάκο Μητσοτάκη και όχι τον πρωθυπουργό. Υπερβολές χωρίς λόγο.
Στη Νέα Δημοκρατία τώρα εδώ και καιρό έχουν όλοι προ εξοφλήσει την μεγάλη νίκη τους. Μετά τις δημοσκοπικές διαφορές των 10-12 μονάδων πήραν τα πανιά τους αέρα. Έτσι όσο περνούν οι μέρες και τα δημοσκοπικά ευρήματα μικραίνουν την ψαλίδα στις 6-7-8 μονάδες πιάνει η αγωνία το εκλογικό τους σώμα και σπεύδουν να ανακαλύψουν ποιο λάθος έκανε η ηγεσία. Κανένα λάθος δεν έκανε. Αυτή είναι μια φυσιολογική εξέλιξη. Όταν υπάρχουν την τελευταία βδομάδα 700.000 από αναποφάσιστοι, η ψαλίδα θα ανοίγει και θα κλείνει μέχρι τελευταία στιγμή. Θα ήταν πιο σοφό οι επικοινωνιολόγοι των κομμάτων παρακολουθώντας την ιστορία παλαιότερων αναμετρήσεων, να δείχνουν αυτοσυγκράτηση και να μην προβαίνουν σε εκτιμήσεις του εκλογικού αποτελέσματος. Για παράδειγμα η Ν.Δ θα είναι σε κάθε περίπτωση ο νικητής των εκλογών. Με πόσες μονάδες κανείς δεν ξέρει. Θα ήταν αρκετό λέει ‘’θα είμαστε νικητές”.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να επαναλαμβάνει μονότονα ότι ‘’οι πολίτες ψηφίζουν για την Ευρώπη .θα πάμε καλά και η όποια μικρή φθορά είναι αναμενόμενη μετά από σχεδόν πέντε χρόνια δύσκολης διακυβέρνησης’’.
Όσο για το ΚΙΝΑΛ θα ήταν έξυπνο να μην κάνουν οποιαδήποτε πρόβλεψη. Γιατί στο τρίτο κόμμα που βρίσκεται στη μέση ιδεολογικά, συμπιέζεται από παντού. Μπορεί να τους συμβεί το καλύτερο και το χειρότερο. Το παιχνίδι είναι ανοιχτό.
Δείτε τι πρόβλημα έχουν τώρα και οι τρεις αρχηγοί. Εάν ο Αλέξης Τσίπρας χάσει με μεγαλύτερο ποσοστό των τριών – τεσσάρων μονάδων θα εμφανιστεί ως βαριά ηττημένος ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι.
Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν κερδίσει με διαφορά πάνω των πέντε μονάδων αρχίσει η μουρμούρα στον γαλάζιο στρατόπεδο, παρότι θα είναι ξεκάθαρα νικητής.
Όσο για το Κίνημα Αλλαγής, αν δεν ξεπεράσει το 7% θα παραμείνει στο τούνελ της κατήφειας και εσωστρέφειας που βρίσκεται πολλά χρόνια.
Αυτό το αδιέξοδο στους αρχηγούς το δημιούργησαν τα ίδια τα στελέχη τους, με τις εκτιμήσεις και τις δημόσιες προβλέψεις τους.
Κάποιος από όλους πάντως, θα περάσει κάτω από τον δικό του πήχη.
