Στερνή μου γνώση να σ’είχα πρώτα. Είναι έκφραση που ταιριάζει γάντι στον Αλέξη Τσίπρα αυτόν τον καιρό και την έχει ενστερνιστεί πλήρως. Η πολιτική του διαίσθηση και το επικοινωνιακό ταλέντο που τον έσωσαν πολλές φορές στη διαδρομή του, τώρα δεν λειτούργησαν.
Αγνόησε την εμπειρία των παλιών κομματικών, του Νίκου Βούτση, του Πάνου Σκουρλέτη και του Νίκου Φίλη, που τον πίεζαν να κάνει όλες τις εκλογές μαζί τον Μάιο. Αρνήθηκε πεισματικά και υιοθέτησε απόψεις νεότερων φίλων και συντρόφων του που υπερεκτιμούσαν την σχέση τους με την κοινωνία. Πίστευαν ότι οι διαφορές του πρώτου με το δεύτερο κόμμα θα είναι μικρές και ως χειρότερο σενάριο είχαν τις τέσσερις μονάδες διαφορά. Άσε που οι περισσότεροι νόμιζαν ότι στο τέλος η μπίλια των ευρωεκλογών θα καθίσει στην μία μονάδα συν- πλην. Υπάρχουν δημόσιες δηλώσεις για όλα αυτά.
Ειλικρινά δεν ξέρω με ποιους πολιτικούς αναλυτές και με ποιους δημοσκόπους συνομιλούσε το επιτελείο του Αλέξη Τσίπρα όλον αυτόν τον καιρό και του εμφάνιζαν μια εικονική πραγματικότητα. Αδυνατώ επίσης να σκεφτώ ότι ο πρωθυπουργός δεν έβλεπε τα σημάδια της κατρακύλας, ιδιαίτερα μετά την συμφωνία των Πρεσπών. Πως πίστεψε ότι τα επιδόματα θα αντιστρέψουν το κλίμα. Παιδαριώδες λάθος.Αλλά κανεις δεν ειναι σοφός.
Σε κάθε περίπτωση έκανε το λάθος στην στρατηγική του ο Αλέξης Τσίπρας. Αν είχε εμπιστευτεί την εμπειρία των παλιών για όλες τις κάλπες μαζί το Μάιο, προφανώς θα έχανε και πάλι, αλλά η διαφορά θα ήταν μικρότερη των 9,5 μονάδων. Και θα είχε αποφύγει την βάσανο των δεύτερων εκλογών της 7 Ιουλίου, που ίσως τον οδηγήσουν σε μεγαλύτερη ήττα από την πρώτη. Και αυτό γιατί είναι μοιραίο και αναμενόμενο ένα μεγάλο μέρος των πολιτών να ακολουθήσει τον νικητή. Αυτό συμβαίνει πάντα. Είναι οι λεγόμενοι ‘’σιγουράντζες’”. Αυτοί που εγκαίρως βλέπουν προς τα που γέρνει βάρκα και πιάνουν την σωστή θέση. Ένα άλλο κομμάτι θέλει την ησυχία του και επιθυμεί να ξεμπερδεύει το συντομότερο. Όλοι αυτοί ψηφίζουν το νικητή, δηλαδή τον Κυριάκο Μητσοτάκη ώστε να δώσουν μια ξεκάθαρη νίκη για να αποφύγει η χώρα της περιπέτειες των πολλαπλών αναμετρήσεων που θα οδηγήσουν σε ακυβερνησία.
Οι επιλογές του Αλέξη Τσίπρα πιέζουν και το ΚΙΝΑΛ. Αιμορραγεί το παλιό κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου από ψηφοφόρους που παραμένουν ΠΑΣΟΚ, όμως επιθυμούν την σταθερότητα και θα ψηφίσουν Μητσοτάκη. Θα είναι θαύμα αν καταφέρει η Φώφη Γεννηματά να κρατήσει το ποσοστό των ευρωεκλογών .
Τώρα ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να πιάσει το νήμα από την αρχή. Η πολιτική επικοινωνία διδάσκει ότι και από τις μεγάλες ήττες κρατάς το θετικό. Και τέτοιο υπάρχει για τον απερχόμενο πρωθυπουργό. Μετά από τεσσεράμισι χρόνια θυελλώδους διακυβέρνησης κατάφερε να κρατήσει ένα ποσοστό από 25 μέχρι 28 %. Δηλαδή να είναι ο δεύτερος ισχυρός πόλος του πολιτικού συστήματος. Εξαρτάται από τον ίδιο και τους χειρισμούς που θα κάνει την πρώτη περίοδο, ,εάν η παράταξη που δημιούργησε θα διατηρήσει την συνοχή της, θα αποκτήσει αστικά σοσιαλδημοκρατικά χαρακτηριστικά και θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις, όταν και όποτε κλείσει τον κύκλο της η ΝΔ – σε τέσσερα ή οχτώ χρόνια – να επιστρέψει στην εξουσία. Αν πέσει στην παγίδα της εσωστρέφειας της Αριστεράς, με αναζωπύρωση των παλιών συνιστωσών που η μια θα επιχειρεί να επιβληθεί ιδεολογικά στην άλλη, η συρρίκνωση και η επιστροφή στα παλιά μονοψήφια ποσοστά του χώρου σε λίγους μήνες θα θεωρείται αναμενόμενη. Σε κάθε δημοσκόπηση ο ΣΥΡΙΖΑ τότε θα είναι όλο και πιο χαμηλά.
Όσο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη αυτή η εκλογή είναι περίπατος. Δεν κρίνεται ούτε η νίκη ούτε αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας. Όπως απέδειξε η προεκλογική περίοδος, στην κάλπη των ευρωεκλογών κρίθηκαν και οι εθνικές εκλογές. Όχι απλώς δεν άλλαξε κάτι στη διάθεση των ψηφοφόρων, αλλά αντίθετα έγινε κυρίαρχο το αίτημα ‘’να ξεμπερδεύουμε’’. Έτσι πολίτες οδηγούνται στην κάλπη για να καθορίσουν με την ψήφο τους το μέγεθος της νίκης του πρώτου κόμματος. Αυτό που περιμένουμε να μάθουμε μόλις ανοίξουν οι κάλπες, είναι πόσες έδρες θα έχει το πρώτο κόμμα και πόσες το τρίτο – που θα είναι το ΚΙΝΑΛ – ώστε να προχωρήσουν με ευκολία, η κατάργηση της απλής αναλογικής και η συνταγματική αναθεώρηση .
Ο μόνος φόβος για τον νικητή των εκλογών είναι η ραστώνη, το ραχάτι των ψηφοφόρων του, και το’’ δεν βαριέσαι έτσι κι αλλιώς νικάμε’’. Για να επιβεβαιωθεί η νίκη πρέπει τα ψηφοδέλτια να μπουν στην κάλπη. Που σημαίνει ότι κάποιοι θα θυσιάσουν τις διακοπές και την βόλεψη τους. Κι επειδή οι ψηφοφόροι της Ν.Δ έχουν μια παράδοση στην έλλειψη πειθαρχίας, καλό είναι το κόμμα τους, με κάθε τρόπο να τους κρατήσει σε εγρήγορση.
Θυμίζω ότι στις εκλογές του 2009 ο Γιώργος Παπανδρέου κέρδισε με 10 μονάδες διαφορά τον Κώστα Καραμανλή, ενώ πήρε λιγότερες ψήφους απ αυτές που πήρε το 2007, όταν είχε χάσει από την ΝΔ. Οι νεοδημοκράτες ήταν βέβαιοι για την ήττα. Δεν πήγαν να ψηφίσουν και την μετέτρεψαν σε συντριβή. Τώρα δεν είναι η στιγμή πάντως, από βαρεμάρα να μετατρέψουν δια της αποχής, την βέβαιη νίκη τους σε ντέρμπι.
