Όσοι αρνούνται εδώ και χρόνια να δουν την αλήθεια κατάματα, τώρα ήρθε η στιγμή. Το προσφυγικό δεν είναι ελληνικό πρόβλημα. Είναι πολύ μεγάλο για τους αδύναμους ώμους της Ελλάδας. Και καλύτερα να τα είχε κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, πάλι σε αδιέξοδο θα είχαμε βρεθεί. Είναι κεντρικό ευρωπαϊκό θέμα που θα βασανίσει για τις επόμενες δεκαετίες τους ισχυρούς εταίρους μας, όσο και αν κρύβουν σήμερα το κεφάλι τους μέσα στην άμμο. Το είδαμε ξανά αυτό τα χρόνια της χρεοκοπίας, γιατί η Ευρώπη δεν ευτύχησε να αναδείξει έναν ηγέτη της προκοπής.
Μόνη εξαίρεση η Μέρκελ. Μια ηγέτης καθόλου χαρισματική. Δεν μπορεί ούτε να σε σαγηνεύσει, ούτε να σε συγκινήσει. Άσε που ντύνεται κάθε μέρα με παρόμοια ρούχα, όπως έλεγε και ο παλιός της φίλος Νικολά Σαρκοζί, που έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και τις στιλιστικές του επιλογές.
Όμως, η καγκελάριος αποδείχθηκε σπουδαία. Ο,τι ανέλαβε το έφερε εις πέρας. Συνήθως με επώδυνο και δυσάρεστο τρόπο, αλλά έκανε τη δουλειά. Ξεκόλλησε το κάρο από τη λάσπη και κράτησε την Eυρωζώνη ενωμένη. Ως προς την «καυτή πατάτα» του προσφυγικού είναι η μόνη που την κράτησε στο χέρι της χωρίς να φοβηθεί. Πήγε κόντρα στη γερμανική κοινή γνώμη και πήρε 1.100.000 ανθρώπους στη χώρα της. Το πλήρωσε ακριβά, όμως επιμένει στην απόφασή της και η ιστορία θα τη δικαιώσει σε αντίθεση με τον παρατηρητή Γάλλο Πρόεδρο Μακρόν.
Για να είμαστε ξεκάθαροι, ποτέ δεν θα λυθεί το πρόβλημα αν όλοι οι Ευρωπαίοι δεν ακολουθήσουν τον δρόμο της καγκελαρίου, αγνοώντας το πολιτικό κόστος. Η άποψη που κυριαρχεί σήμερα είναι να δίνουμε κανένα φράγκο στην Ελλάδα μέσω των ΜΚΟ, οι περισσότερες από τις οποίες είναι ύποπτες, για να κρατήσει όσο αντέξει τους ξένους σε κολαστήρια που τα βαφτίσαμε κέντρα υποδοχής. Έκλεισε, ωστόσο, και αυτός ο κύκλος.
Χωρίς αμφιβολία, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξέπληξε ευχάριστα όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους σε Ελλάδα και Ευρώπη. Εκεί που κάποιοι νόμιζαν ότι θα ακολουθήσει μια σκληρή συντηρητική στάση για να ικανοποιήσει την παραδοσιακή Δεξιά, αιφνιδίασε ξεδιπλώνοντας μια σύγχρονη φιλελεύθερη ατζέντα για την τύχη αυτών των ανθρώπων.
Έκανε αυτό που θα έπρεπε να κάνει από χρόνια ο κάθε Ευρωπαίος ηγέτης. Επιταχύνει τις διαδικασίες επαναπροώθησης σε όσους δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για να μείνουν εδώ. Και τους άλλους τους μοιράζει αναλογικά σε όλους τους δήμους της χώρας με στόχο τη σταδιακή ένταξή τους στην κοινωνία μας. Καλύτερα δεν γίνεται.
Αυτές οι πρωτοβουλίες ίσως θα έλυναν το πρόβλημα αν τα μεταναστευτικά ρεύματα με έναν μαγικό τρόπο σταματούσαν σήμερα. Επειδή όμως αυτό δεν θα συμβεί, ο φαύλος κύκλος θα συνεχιστεί και η εξίσωση θα είναι πάντα άλυτη.
Έλα και τους πήραμε όλους από τα νησιά. Τους μοιράσαμε στους δήμους. Οι δεξιοί δήμαρχοι δαγκώνουν τα χείλη και πειθαρχούν στην εντολή του πρωθυπουργού, λέμε τώρα. Τους βάζουν σε ξενώνες, σταδιακά τους ενσωματώνουν στην κοινωνία και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Μόνο που η ζωή ποτέ δεν είναι παραμύθι. Γιατί μόλις πέσει σύρμα απέναντι ότι άδειασε η Μόρια, σε μία εβδομάδα θα ξαναγεμίσει. Και τους επόμενους πού θα τους πάμε; Φτου και από την αρχή. Πάλι οι δήμαρχοι θα πρέπει να πάρουν άλλους τόσους. Και πού να τους βάλουν;
Πριν το μεταναστευτικό εξελιχθεί όπως τα μνημόνια για τον Τσίπρα, πρέπει ο πρωθυπουργός να φωνάξει δυνατά με όλους τους τρόπους από άκρη σε άκρη της Ευρώπης. Έχει δύναμη εντός της χώρας του. Έχει κύρος και αξιοπιστία εκτός αυτής. Οι αγορές τον υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες τον ακούνε με προσοχή και δεν του χρειάζεται, στη φάση που βρίσκεται η χώρα, να βγει στη ζητιανιά.
Τώρα λοιπόν είναι η στιγμή η Ελλάδα να απαιτήσει το δίκιο της. Να διεθνοποιήσει το μεταναστευτικό και να ζητήσει την εφαρμογή των ευρωπαϊκών κανόνων. Οι καλές στιγμές των κυβερνήσεων δεν κρατούν πολύ. Κάτι απρόοπτο συμβαίνει, στραβώνουν τα πράγματα και αλλάζει το κλίμα. Γι’ αυτό είναι ανάγκη οι ηγεσίες να εκμεταλλεύονται την καλή συγκυρία. Αν χαθεί ο ούριος άνεμος, χάνεται και η ευκαιρία.
Όμως, υπουργοί και βουλευτές πρέπει να πουν ξεκάθαρα την αλήθεια και στο εσωτερικό της χώρας, κυρίως στους ψηφοφόρους τους, για να μην έχουν ψευδαισθήσεις όμοιες με εκείνες που είχαν οι Συριζαίοι με τα μνημόνια. Είναι ανάγκη να ξέρουν οι πολίτες ότι μόνο με καλύτερη φύλαξη των ακτών το θέμα δεν λύνεται. Για τον απλό λόγο ότι δεν μπορείς να αφήσεις ανθρώπους να πνιγούν, όταν οι δουλέμποροι τρυπάνε τις βάρκες για να προκαλέσουν ναυάγιο. Και αν δεν τους σώσουμε εμείς, θα έρθουν οι Τούρκοι να το κάνουν για να γίνουν αφεντικά του Αιγαίου. Τόσο απλά. Το πρόβλημα είναι σύνθετο και απαιτεί τη στήριξη της κοινωνίας.
