Η χώρα αντέχει. Επί τρεις εβδομάδες σφυροκοπείται σε δύο μέτωπα και έχει τον απόλυτο έλεγχο. Στον κορωνοϊό και στην ασύμμετρη απειλή του Ερντογάν για μαζική εισβολή μεταναστών στη χώρα μας είναι εντυπωσιακό ότι δεν έχει γίνει μέχρι στιγμής ούτε ένα λάθος.
Πρώτα για τον ιό που τρομάζει όλο τον πλανήτη. Κερδίσαμε εκεί που έχασε η βόρεια Ιταλία. Αυτό έχει τεράστια σημασία. Αρέσει στους Ελληνες το «ούνα φάτσα, ούνα ράτσα», τους κολακεύει η σύγκριση με τους γείτονες. Η πραγματικότητα είναι σε όλα τα επίπεδα εντελώς διαφορετική. Πρέπει να ταξιδέψεις πολύ χαμηλά στον ιταλικό Νότο για να βρεις αυτές τις ομοιότητες. Με τη βόρεια Ιταλία δεν έχουμε καμία, μα καμία σχέση. Είναι μια από τις καλύτερες σύγχρονες και οργανωμένες περιφέρειες της Ευρώπης. Παγκόσμιο σημείο αναφοράς της μόδας και της ευρωπαϊκής οικονομικής ελίτ, με εξαιρετική δημόσια διοίκηση, πρότυπες βιομηχανικές μονάδες και εκατομμύρια τουρίστες. Σίγουρα είναι καλύτερα οργανωμένη από τη Γαλλία και τουλάχιστον από τη μισή Γερμανία. Δεν είναι ένα μέρος σε κάθε περίπτωση για το οποίο μπορούμε να αστειευτούμε. Για τις πολλές επόμενες δεκαετίες δεν πρόκειται να τους μοιάσουμε σε κανέναν τομέα.
Παρ’ όλα αυτά, αυτή η δομημένη κοινωνία ηττήθηκε στο πεδίο που κερδίσαμε εμείς, στη μάχη των πρώτων ημερών που εμφανίστηκε ο κορωνοϊός στην Ευρώπη. Είναι ειρωνεία της τύχης, αλλά συνέβη. Η εξήγηση είναι απλή. Δεν υπήρξε αχίλλειος πτέρνα ή κερκόπορτα στην Ελλάδα. Η επιτροπή των επιστημόνων λειτουργεί υποδειγματικά και το υγειονομικό προσωπικό, παρότι κουρασμένο, ανταποκρίνεται υπεύθυνα. Ο,τι καλύτερο. Τι άλλο να ζητήσει ένας φοβισμένος άνθρωπος. Απόλυτα υπεύθυνος ήταν και ο ρόλος των δημοσιογράφων. Στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι άψογοι. Εξαιρετικό νέο και αυτό. Αθροίζεται στα θετικά. Η επικοινωνία είναι όπλο τις δύσκολες ώρες που μπορεί να κάνει μεγάλο καλό ή μεγάλο κακό.
Η αλήθεια είναι ότι υποτιμούμε σχεδόν πάντα τους δημοσίους υπαλλήλους και τον ρόλο τους στην Ελλάδα, γιατί πολλοί από αυτούς δεν σέβονται τον εαυτό τους και τη δουλειά τους. Οταν, για παράδειγμα, κάνουν στάση εργασίας την Παρασκευή -ενώ η χώρα βρίσκεται σε κρίση- για την Ημέρα της Γυναίκας που ήταν την Κυριακή, εξοργίζουν τους πάντες με πρώτες τις γυναίκες που υφίστανται πάντα τις μεγαλύτερες συνέπειες της ταλαιπωρίας.
Παρ’ όλα αυτά, μέχρι τώρα στα δύο μέτωπα που μάχεται η Ελλάδα δεν έγινε κανένα λάθος. Τώρα είναι η στιγμή να αναδειχθεί αυτή η κατάκτηση, για να αποκτήσουν τη χαμένη αυτοπεποίθηση και κυρίως τον αυτοσεβασμό τους οι λειτουργοί του κράτους. Να συνειδητοποιήσουν ότι ο ρόλος τους είναι σημαντικός και ταυτόχρονα είναι υπηρέτες του λαού που τους πληρώνει σε όποια βαθμίδα και αν βρίσκονται. Είτε είναι ένστολοι είτε πολιτικό προσωπικό. Και οι ένστολοι κάνουν συχνά τα περισσότερα λάθη. Η εξουσία της στολής είναι μεγάλη παγίδα στους ανώριμους ανθρώπους.
Η Ιταλία πληρώνει ακριβό τίμημα στον ιό από το λάθος του πρώτου γιατρού που ήρθε αντιμέτωπος με το περιστατικό «μηδέν». Ανθρώπινο το λάθος, δεν λέω, αλλά ήταν μοιραίο. Ενας δημόσιος υπάλληλος μπορεί να τσακίσει μια χώρα, να ρίξει μια κυβέρνηση και να διχάσει μια κοινωνία. Δεν είναι σχήμα λόγου. Θυμηθείτε την αρχή του τέλους της κυβέρνησης Καραμανλή. Ενας τρελός αστυνομικός σκότωσε ένα παιδί στα Εξάρχεια. Και όχι εν θερμώ. Εφυγε και ξαναγύρισε επειδή δήθεν ήταν θιγμένος. Ελπίζω να μην υπάρχουν άλλοι τέτοιοι. Αν και είδα την περασμένη Πέμπτη το βράδυ έναν «οξύθυμο» στην πλατεία Συντάγματος την ώρα της πορείας. Νέος άνθρωπος -αξιωματικός μάλιστα- και είχε λυμένο το ζωνάρι για καβγά με τους μπερδεμένους με τις κυκλοφοριακές ρυθμίσεις οδηγούς.
Ενας αδιάφορος πυροσβέστης από λάθος εκτίμηση της πρώτης στιγμής μπορεί να φέρει την καταστροφή, ένα ψώνιο με την εξουσία αστυνομικός να προκαλέσει το χάος, ένας επιπόλαιος γιατρός να φέρει την ταχεία εξάπλωση του ιού και πάει λέγοντας και κλαίγοντας.
Οι επόμενες ημέρες είναι κρίσιμες και όλοι οι λειτουργοί του κράτους δεν πρέπει να χαλαρώσουν ούτε στιγμή.
Η κυβέρνηση έχει πάρει άριστα στη βαθμολογία των πολιτών στις δημοσκοπήσεις. Χειρίζεται με σοβαρότητα, υπευθυνότητα και σχολαστικότητα τα θέματα στα ανοιχτά μέτωπα. Πρώτα σφράγισε το Αιγαίο αθόρυβα και χωρίς πανηγυρισμούς, με μια εξαιρετική επιχείρηση την οποία ουδέποτε διαφήμισε. Στα σύνορα με τον Εβρο κερδίζει κάθε ημέρα γενναίες μάχες. Ολες οι κινήσεις σε στεριά και θάλασσα ήταν επιτυχημένες, ενώ η Αθήνα κάθε ημέρα που περνά αβγατίζει φίλους και συμμάχους.
Ο μόνος κίνδυνος είναι το λάθος του «ενός» που μπορεί να γίνει μοιραίο ντόμινο. Ο εφησυχασμός και ο αυτοσχεδιασμός, η επιδειξιομανία και τα σύνδρομα εξουσίας δεν επιτρέπονται. Η χώρα έχει ανάγκη το προσεχές διάστημα να κινείται με λεπτομερές σχέδιο. Οποιος κρατικός λειτουργός το αμφισβητεί, ή θέλει να γίνει η δουλειά με τον δικό του τρόπο ή με τη μαγκιά του, έχει δικαίωμα να φύγει από το ελληνικό Δημόσιο και να δοκιμάσει αν αντέχει στον ιδιωτικό τομέα. Ολοι μπορούμε χωρίς αυτόν. Για την ακρίβεια, όλοι θα αισθανθούμε ανακούφιση.
