Γράφει ο Γιάννης Πολίτης
Σπάνια συμμερίζομαι τις θεωρίες συνωμοσίας, γιατί θεωρώ ότι οι πολιτικοί αδυνατούν, παρά τις μυθικές ικανότητες που τους περιβάλλουν, να σχεδιάσουν μια πλεκτάνη της προκοπής. Και, όταν το επιχειρούν, μπερδεύονται στα πόδια τους και τους γυρίζει μπούμερανγκ. Δείτε τι έγινε στη μικρή μας κλίμακα με τη Novartis. Πήγε για μαλλί ο ΣΥΡΙΖΑ και βγήκε κουρεμένος. Στο τέλος, δεν κατάφερε να πείσει ούτε το σύνολο των ψηφοφόρων του. Έτσι, ζημιώθηκε πολιτικά η σημερινή αντιπολίτευση και έμειναν ατιμώρητοι οι πραγματικοί εμπλεκόμενοι στο σκάνδαλο.
Κάθε φορά που ακούω για μεγάλη συνωμοσία του Μαξίμου, και της Κουμουνδούρου ή της Χαριλάου Τρικούπη παλαιότερα, θεωρώ πιο πιθανή την εκδοχή της βλακείας, όπως λέει και ο Πέτρος Μολυβιάτης, ο διπλωμάτης που τα έχει δει όλα επί 50 χρόνια.
Γιατί δεν τα καταφέρνουν οι πολιτικοί να φέρουν εις πέρας τις συνωμοσίες; Γιατί τους εμποδίζουν η ματαιοδοξία, το ισχυρό «εγώ», η αίσθηση παντοδυναμίας, το περιβάλλον τους που συνήθως είναι γεμάτο κόλακες και η απόστασή τους από τον πραγματικό κόσμο. Αυτά συμβαίνουν, δυστυχώς, σε όλο τον κόσμο. Δείτε τι έγινε με τους Μέρκελ και Μακρόν. Συνωμότησαν για να τιμωρήσουν την AstraZeneca και πυροβόλησαν τα πόδια τους. Και αυτή την αποτυχημένη συνωμοσία την πληρώνουν οι Ευρωπαίοι πολίτες με βαρύ τίμημα.
Χωρίς αμφιβολία είχαν δίκιο και οι δύο να θυμώσουν. Το αφεντικό της AstraZeneca τους συμπεριφέρθηκε άσχημα. Έκανε πολιτική με το εργαλείο της σωτηρίας που είχε στα χέρια του νωρίς. Κορόιδεψε τους Ευρωπαίους και έσωσε τον Βρετανό πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον, με τον οποίο θρυλείται στο Λονδίνο ότι είναι στενοί φίλοι. Του έδωσε εγκαίρως μεγάλες ποσότητες. Έτσι, η Βρετανία έκανε ρεκόρ εμβολιασμών σε σύντομο χρόνο και σήμερα δεν θρηνεί νεκρούς, ενώ πέρυσι τέτοιο καιρό, όταν εμείς ήμασταν παγκόσμιο πρότυπο, το Λονδίνο ήταν στον πάτο του βαρελιού.
Συνέβη και κάτι ακόμη σημαντικότερο. Ο μάνατζερ της AstraZeneca ξελάσπωσε τον Βρετανό πρωθυπουργό και για το Brexit. Του έδωσε τη δυνατότητα να λέει -και δικαίως- ότι σωθήκαμε γιατί είμαστε μόνοι και, αν είχαμε παραμείνει στην ενωμένη Ευρώπη, θα ζούσαμε ακόμη τον δικό τους εφιάλτη. Και επιπλέον τον ξέπλυνε για τις γκάφες και τις πατάτες τύπου Τραμπ που έκανε την πρώτη περίοδο της εμφάνισης του κορωνοϊού, μέχρι που αρρώστησε ο ίδιος.
Και οι αριθμοί τον δικαιώνουν απόλυτα. Σήμερα στις ΗΠΑ έχει εμβολιαστεί με μία δόση, που αρκεί να φτιάξει ανοσία, το 42% των πολιτών της, στη Βρετανία σχεδόν το 50% και στην Ευρώπη μόλις το 20%, γεγονός με τεράστιο κόστος σε ζωές και χρήμα. Οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι έκαναν μια τρύπα στο νερό ακυρώνοντας επί της ουσίας το ένα από τα δύο εμβόλια που αγόρασαν και κατείχαν, το βρετανικό AstraZeneca δηλαδή, ασχέτως –ξαναλέω- εάν η εταιρεία με τη σειρά της τους κορόιδεψε για χάρη του Βρετανού πρωθυπουργού.
Ήταν μια βαθιά αποτυχημένη συνωμοσία των Γαλλογερμανών εις βάρος των πολιτών τους. Θα μπορούσαν να έχουν συγκρατήσει τον θυμό τους. Η AstraZeneca, ούτως ή άλλως, πρέπει να τιμωρηθεί για τα πολιτικά της παιχνίδια, αλλά δεν ήταν ούτε η κατάλληλη στιγμή γι’ αυτό, ούτε ο σωστός τρόπος.
Τρόμαξαν οι πολίτες όταν άκουσαν τους δύο μεγαλύτερους Ευρωπαίους ηγέτες να δημιουργούν αμφιβολίες για το εμβόλιο. Λες και αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει με άλλο τρόπο 3 μήνες αργότερα. Χωρίς αμφιβολία, το εμβόλιο έχει υποστεί ανήκεστη βλάβη στη φήμη του. Από τον Σεπτέμβριο που η πρόσβαση θα είναι ελεύθερη σε όλα τα σκευάσματα, ουδείς θα ζητεί από τον φαρμακοποιό το εμβόλιο της AstraZeneca. Ο φόβος θα κρατά τους πολίτες μακριά από αυτό.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έκαναν λάθος που θα το πληρώσουν οι ίδιοι και τα κόμματά τους στις κάλπες, μαζί με όλα τα άλλα λάθη που διέπραξαν την περίοδο του κορωνοϊού. Η πανδημία λειτούργησε ως επιταχυντής. Αποκάλυψε ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός στις μεγάλες κρίσεις. Κουβεντολόι μέχρι τελικής πτώσης, γραφειοκρατία και αναποτελεσματικότητα. Τα τρία αξιώματα του τέρατος των Βρυξελλών, που τώρα μας βοηθούν να ερμηνεύσουμε γιατί αργήσαμε μια δεκαετία να βγούμε από το τούνελ της οικονομικής κρίσης.
Τουλάχιστον να εξαχθούν συμπεράσματα που θα επιταχύνουν την ενοποίηση της Ευρώπης με τη δημιουργία σοβαρών αποτελεσματικών μηχανισμών κρίσης και την τοποθέτηση σε θέσεις-κλειδιά ανθρώπων με ειδικό βάρος, Και προφανώς όχι όπως ο Σαρλ Μισέλ, που δέχθηκε αμήχανος να προσβάλει την πρόεδρο της Κομισιόν ο σουλτάνος Ερντογάν.
Συμπέρασμα: Για την πλούσια και ισχυρή ενωμένη Ευρώπη το αποτέλεσμα διαχείρισης αυτής της κρίσης είναι άκρως απογοητευτικό. Οι κορυφαίες δυνάμεις της, όπως η Γερμανία και η Γαλλία, βρίσκονται ακόμα στη δίνη του κυκλώνα, με αυστηρά περιοριστικά μέτρα, γεμάτες εντατικές και πολλούς νεκρούς. Την ίδια ώρα που χώρες εκτός Ευρώπης, όπως το Ισραήλ, κατάφεραν νωρίτερα και έσωσαν ζωές, τις οικονομίες και την κοινωνική συνοχή τους. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες συνέλαβαν την όντως σημαντική ιδέα να κατανέμουν ισότιμα τα εμβόλια σε όλες τις χώρες-μέλη, αλλά στην αγορά και στη διαχείριση των εμβολίων τα έκαναν ρόιδο.
