Παγιδευτήκαμε! Καρκινοπαθείς, νεφροπαθείς, καρδιοπαθείς, άνθρωποι που έχουν άμεση ανάγκη νοσηλείας με συστηματική παρακολούθηση και θεραπεία, εδώ και ενάμιση χρόνο ζουν με τον τρόμο αν θα βρουν κρεβάτι στην εντατική όταν το χρειαστούν και αν θα έχουν εύκολη πρόσβαση ανά πάσα στιγμή στα νοσοκομεία με γιατρούς και νοσηλευτές διαθέσιμους, χωρίς τον φόβο να μολυνθούν από τον κορωνοϊό και να χάσουν τη ζωή τους, η οποία κρέμεται από μια κλωστή.
Γράφει ο Γιάννης Πολίτης
Οι μονάδες νοσηλείας γεμίζουν ξανά από ανθρώπους που επιμένουν να μη δέχονται το δωρεάν εμβόλιο, εκτοπίζοντας ανθρώπους με χρόνιες παθήσεις. Ένα εκατομμύριο άνθρωποι κρατούν σε ομηρία το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Δεν ήταν από αυτά που είχαν φανταστεί στην Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών και στην κυβέρνηση στις αρχές του χρόνου, όταν όλοι πανηγύριζαν για το εμβόλιο, το μεγάλο δώρο της επιστήμης, που μέσα σε έξι μήνες θα μας έδινε το διαβατήριο της επιστροφής στην κανονικότητα.
Όχι πως δεν είχαν μετρήσει τους αρνητές και τους φοβισμένους, αλλά τότε άλλα έλεγαν οι αριθμοί. Οι επιστήμονες πίστευαν ότι αν οι εμβολιασμοί φτάσουν στο 65%-70%, θα επιτευχθεί το πολυπόθητο τείχος ανοσίας. Ήρθε η μετάλλαξη «Δέλτα» και έκανε την ανατροπή. Τώρα χρειάζεται να εμβολιαστεί το 85% και πάλι δεν είμαστε σίγουροι ότι αυτό το ποσοστό είναι αρκετό ώστε να πάρουμε τις ζωές μας πίσω.
Η μετάλλαξη «Δέλτα» προσέθεσε ακόμα μια νέα παράμετρο. Μάθαμε ότι οι εμβολιασμένοι μπορούν να νοσήσουν, αλλά στη συντριπτική τους πλειοψηφία περνούν τη νόσο χωρίς σοβαρά συμπτώματα και μόνο λίγοι χρειάζονται νοσηλεία. Αυτή η γνώση αντί να πείσει τους αρνητές να σπεύσουν στα εμβολιαστικά κέντρα, έδωσε όπλα στους γιατρούς του διαδικτύου να λένε ότι το εμβόλιο είναι μια άχρηστη υπόθεση, αφού έτσι και αλλιώς εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι αρρωσταίνουμε.
Κανονική τρέλα! Μόνο που αυτή η τρέλα είναι εγωιστική και ανήθικη. Το επιχείρημα ότι είναι δική μου η ζωή και την κάνω ό,τι θέλω είναι βαθιά υποκριτικό. Όσοι είναι υπέρ των δήθεν ατομικών δικαιωμάτων και της ελεύθερης επιλογής για τη ζωή τους πράγματι μπορούν να μην εμβολιαστούν. Αρκεί να έχουν τη γενναιότητα και την υπευθυνότητα με τις πράξεις τους να μη βλάπτουν και να μη σκοτώνουν τους υπόλοιπους.
Με άλλα λόγια, να κλειστούν στα σπίτια τους, να βλέπουν αυστηρά και μόνο ανεμβολίαστους που μοιράζονται τις ίδιες σκέψεις μαζί τους, να κυκλοφορούν μόνο σε ανοιχτούς χώρους με μάσκες, ενώ, κάθε φορά που βγαίνουν από την πόρτα τους, να έχουν στον νου τους ότι με ευκολία μπορούν να γίνουν μεταδότες ενός ιού που αφαιρεί τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους κάθε ημέρα και μεταξύ αυτών μπορεί να είναι και αγαπημένα τους πρόσωπα.
Στη χώρα μας μέχρι στιγμής έχουν εμβολιαστεί λίγοι περισσότεροι από 6 εκατομμύρια πολίτες και 1 εκατομμύριο έχει νοσήσει, δηλαδή για έξι μήνες μετά τη νόσηση δεν χρειάζεται εμβολιασμό. Τι μας μένει; Να πειστούν 1 εκατομμύριο άνθρωποι ότι θέτουν σε κίνδυνο όλους τους υπόλοιπους.
Πιστεύω ότι η περίοδος χάριτος και πειθούς τελειώνει. Έγιναν όλα όσα έπρεπε να γίνουν. Οι καμπάνιες έκαναν τον κύκλο τους. Οι επιστήμονες με δημόσιο λόγο -ευτυχώς- πιάνουν στασίδι στα παράθυρα από τα ξημερώματα μέχρι τη νύχτα και ξεδιπλώνουν δεκάδες επιχειρήματα υπέρ του εμβολιασμού. Ελάχιστοι είναι οι γιατροί που μπερδεύουν τον κόσμο με «ναι μεν, αλλά».
Η δημοσιογραφία, επίσης, που συνηθίζουμε να πυροβολούμε άλλοτε δίκαια και άλλοτε άδικα, στο θέμα των εμβολιασμών έκανε καλά τη δουλειά της. Το ανέδειξε κατά κόρον και έδωσε βήμα σε διακεκριμένους επιστήμονες να απευθύνουν έκκληση στους πολίτες και να απαλλαγούν από τις φοβίες για τις παρενέργειες των εμβολίων.
Ναι, υπάρχουν παρενέργειες. Όπως σε όλα τα φάρμακα. Ακόμη και στο σιρόπι για τον βήχα που δίνουμε στα μικρά παιδιά αν διαβάσεις τις αντενδείξεις, τρομάζεις. Πλέον, όμως, ξέρουμε ότι αυτές οι παρενέργειες είναι σπάνιες και σε κάθε περίπτωση μικρότερες από αυτά που θα συμβούν αν κάποιος νοσήσει και βρεθεί στην εντατική ενός νοσοκομείου. Αυτοί που κατάφεραν να ζήσουν περιγράφουν ακόμα με τρόμο τον εφιάλτη τους πίσω από τις σφραγισμένες πόρτες και δεν είναι λίγοι εκείνοι που απέκτησαν μόνιμες βλάβες μετά τη νόσηση.
Υπάρχει πλήρης σεβασμός στις σύγχρονες κοινωνίες στην αυτοδιάθεση. Αυτό δεν είναι θέμα συζήτησης. Με μία, όμως, προϋπόθεση. Οι ανεμβολίαστοι να σεβαστούν τους εμβολιασμένους και να τηρήσουν τους κανόνες, ζητώντας άμεσα άδειες άνευ αποδοχών, εφόσον έχουν δυνατότητα επιβίωσης. Μέχρι να φύγει η πανδημία, να παρατηρούν από μακριά τη ζωή, αφού αυτή είναι η επιλογή τους. Διαφορετικά, η πολιτεία είναι υποχρεωμένη να προστατεύσει τα δικαιώματα των υπολοίπων.
Είναι ξεκάθαρο ότι η χώρα δεν αντέχει άλλο lockdown. Αν συμβεί ξανά, θα καταστραφούμε. Τα χρήματα για τα επιδόματα τέλειωσαν, ενώ οι τιμές των προϊόντων πρώτης ανάγκης έχουν πάρει παγκοσμίως την ανηφόρα με αυξήσεις έως και 25%. Είναι μια επώδυνη εξέλιξη για τα νοικοκυριά και απόρροια του μεγάλου κλυδωνισμού της αλυσίδας παραγωγής και μετακίνησης προϊόντων που επέφεραν τα περιοριστικά μέτρα της πανδημίας. Δεν αντέχουν άλλο οι κοινωνίες τους περιορισμούς.
Χωρίς καθυστέρηση, η κυβέρνηση είναι πλέον υποχρεωμένη να επεκτείνει την υποχρεωτικότητα σε πρώτη φάση σε όσους υπηρετούν στο Δημόσιο και έρχονται σε επαφή με τους πολίτες. Εάν δεν το πράξει, θα έρθει αντιμέτωπη με τη μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας που φωνάζει «φτάνει πια».
