Έχει εκλογές ο Ερντογάν. Το έχουμε καταλάβει όλοι.
Του Γιάννη Πολίτη
Ξέρουμε, επίσης, ότι σε όλο τον κόσμο οι ηγέτες υπερβάλλουν, πριν στηθούν οι κάλπες, και σε αυτά που λένε και σε αυτά που κάνουν. Πόσο μάλλον σε καθεστώτα τύπου Τουρκίας που κερδίζει όποιος πει τα χειρότερα. Αυτή την φορά, όμως, ο σουλτάνος έχει ξεφύγει. Έχει στήσει την προεκλογική καμπάνια του τσαμπουκά. Λέει ασύλληπτα πράγματα την ώρα που δήθεν θέλει να ανήκει στο ΝΑΤΟ και τον δυτικό κόσμο και να προσεγγίζει την Ευρώπη. Το κάνει δε τόσο άγαρμπα, που του γυρίζει μπούμερανγκ. Όπως η πρόσφατη δήλωσή του ότι θα μπει νύχτα στο Αιγαίο, που για πρώτη φορά επιτέλους, προκάλεσε την αντίδραση των Ηνωμένων Πολιτειών. Στην πρεμούρα του να φέρει κοντά του τους εθνικιστές, ξεφτιλίζεται διεθνώς.
Να είμαστε ξεκάθαροι. Λόγος ανησυχίας για θερμό επεισόδιο δεν υπάρχει αυτή την ώρα. Μόνο από ατύχημα μπορεί να εμπλακούμε σε σύρραξη με την Τουρκία. Όποιος σκοπεύει να κάνει απόβαση, δεν το λέει. Αιφνιδιάζει. Ούτε προαναγγέλλει στις τηλεοράσεις, μέσω κολλητών του, πότε θα είναι η κατάλληλη στιγμή για να γίνει η επίθεση. Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη. Όπως λέει ένας φίλος μου τούρκος δημοσιογράφος: «για σκέψου να γίνει κάτι στο Αιγαίο και να χάσει η Τουρκία. Γιατί σ’ ένα θερμό επεισόδιο όλα παίζονται. Θα πρέπει να φύγει νύχτα από την χώρα ο Ερντογάν».
Προκλήσεις και νταηλίκια
Μέχρι τον Ιούνιο που θα ψηφίσουν οι Τούρκοι, η Αθήνα χρειάζεται γερά νεύρα και διαρκή προσπάθεια ώστε να γίνει πεποίθηση ότι οι τσαμπουκάδες της Τουρκίας δεν είναι πρόβλημα ελληνικό αλλά ευρωπαϊκό.
Η Ελλάδα είναι κομμάτι της Ευρώπης και αξιόπιστος εταίρος του δυτικού κόσμου. Δεν είναι μια μικρή φοβική χώρα που τρέμει μήπως της πάρουν οι Τούρκοι ένα νησί. Έχει αλλάξει κατηγορία, είναι διεθνής παίκτης με ισχυρές ομπρέλες αμυντικής προστασίας. Μην γελιόμαστε. Θα είμαστε πάντα στο στόχαστρο της Τουρκίας. Είναι θέμα που πουλάει στο εσωτερικό της γείτονος. Ο Ερντογάν και αυτοί που θα τον διαδεχθούν, κάτι θα βρίσκουν να λένε. Τώρα έχουν κολλήσει στον εξοπλισμό των νησιών. Λες και θέλουμε να πετάμε λεφτά για όπλα έτσι, για το κέφι μας. Είναι ανάγκη επιβίωσης των ακριτικών περιοχών μας η άμυνα, αφού τα τουρκικά παράλια είναι εξοπλισμένα σαν αστακός.
Είναι πολλές οι προκλήσεις που δεχόμαστε και πονάνε, δεν λέω. Πρώτα χτύπησε ο Ερντογάν στο συναίσθημα των Ελλήνων με την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Έβαλε μια πράσινη μοκέτα στα δάπεδα και πίστεψε ότι ένα μνημείο της Ουνέσκο, που ανήκει στην παγκόσμια κοινότητα, θα γίνει μέσα σε μια νύχτα τόπος λατρείας των νέων μουσουλμάνων. Και για να εδραιώσει την νέα κατάσταση, βάζει και το διεθνές μνημείο του Χριστιανισμού στα διαβατήρια. Λες και μπορεί με αυτά τα καραγκιοζιλίκια να ξαναγράψει την Ιστορία.
Και οι φίλοι του οι Ρώσοι, που παριστάνουν τους θεματοφύλακες της Ορθοδοξίας, τον νταντεύουν. Αλλά αυτή ήταν πάντα η Μόσχα. Δεν τους χρειαζόμαστε και είναι καλό που πέφτουν οι μάσκες. Το έθνος μας έμεινε ζωντανό χιλιάδες χρόνια μέσα από το νανούρισμα της Ιστορίας του. Μια Ιστορία που μπλέκει συχνά τους μύθους με την πραγματικότητα και την κάνει μοναδική. Μόνο που τώρα δεν είναι η στιγμή να κάνουμε προσευχές στην Παναγία να σώσει την Αγία Σοφία. Αυτή την έχασε ο δυτικός κόσμος -και με δικά του πολλά λάθη- από το 1453. Την Κωνσταντινούπολη στην πραγματικότητα την παρέδωσε στους μουσουλμάνους η θανατηφόρα διαίρεση του Χριστιανισμού. Αυτή είναι η αλήθεια, αυτό είναι και το μάθημα. Το «καλύτερα τουρκικό φέσι, παρά παπική τιάρα» θα στοιχειώνει για πάντα τον Χριστιανισμό.
Διεθνές ρεζίλι
Η Ελλάδα δεν βιώνει τώρα μια νέα τραγωδία για να κλαίμε. Δεν χάνεται από την ψυχή όσων γνωρίζουν ιστορία η Αγία Σοφία, επειδή ένας ετοιμόρροπος ηγέτης, λίγο πριν το τέλος της πολιτικής του πορείας, μπούκαρε με τους φανατικούς σε ένα μοναδικό μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και παρέστησε τον ιμάμη. Πώς μπορεί να διαγραφεί από την παγκόσμια συνείδηση το μεγαλύτερο μνημείο της Χριστιανοσύνης, το θαύμα της αρχιτεκτονικής, επειδή ο Ερντογάν κρέμασε στους τοίχους του σύμβολα του Ισλάμ, σαν να στόλιζε συνοικιακό ξενοδοχείο; Ακυρώνεται έτσι η Ιστορία; Θα πάψουν οι σκεπτόμενοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο να αποκαλούν το μνημείο «Αγία Σοφία»;
Το διαρκές σόου Ερντογάν πρέπει να αντιμετωπιστεί με χλεύη και περιφρόνηση του τύπου «άσε μας, ρε φίλε. Ξέρουμε τι κάνεις. Για να συσπειρώσεις γύρω σου τους φανατικούς, ξεφτιλίζεσαι ακόμη και στους σκεπτόμενους μουσουλμάνους». Γιατί αυτό συμβαίνει. Οι κοσμικοί Τούρκοι, που είναι πολλοί, ντρέπονται.
Κατανοητό το συναίσθημα όλων μας, αλλά δεν είναι νίκη του Ερντογάν έναντι της Ελλάδας. Ο κάθε τρελός ηγέτης μπορούσε να το κάνει. Πρόκειται για διεθνές ρεζίλι, που ένας σοβαρός διάδοχος του Ερντογάν στο μέλλον θα το ανατρέψει. Μέχρι τότε, η μόνη τιμωρία είναι να σταματήσουν οι επισκέψεις των χιλιάδων που συρρέουν κάθε χρόνο στην Πόλη για την Αγία Σοφία.
Η αποχή είναι ανάγκη να ισχύσει και για τους καθολικούς, που είναι οι περισσότεροι σε όλο τον κόσμο. Αρκετοί από αυτούς, που δείχνουν να μην τους αφορά, καλό είναι να θυμηθούν ότι είναι και δικό τους μνημείο. Η Κωνσταντινούπολη είναι η νέα Ρώμη και όταν χτίστηκε η Αγία Σοφία δεν είχε γίνει το Σχίσμα. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, αργά ή γρήγορα, το μνημείο θα επιστρέψει εκεί που ανήκει. Στους πολίτες του κόσμου.
