Συνάντησα έναν φωτισμένο ιεράρχη, φίλο από τα παλιά. Ενας νέος άνθρωπος, μορφωμένος, συγκροτημένος και σύγχρονος. Είναι φανατικός πολέμιος των αντιεμβολιαστών. Από την πρώτη στιγμή τούς κατακεραυνώνει και εκλιπαρεί από τον άμβωνα το ποίμνιό του να μη γυρίζει την πλάτη στην επιστήμη, καθώς το εμβόλιο, όπως λέει, είναι δώρο του Θεού. Ηταν απελπισμένος καθώς, όπως μου είπε, από τους 110 ιερείς που έχει στη μητρόπολή του, οι 60 είναι ανεμβολίαστοι. Οσο για τους σταθερούς πιστούς που προσέρχονται σε κάθε λειτουργία των ενοριών του, η μεγάλη πλειονότητα θεωρεί το εμβόλιο όργανο του διαβόλου. Τηλεφωνεί καθημερινά στους ανεμβολίαστους παπάδες του και τους πιέζει, άλλοτε με καρότο και άλλοτε με μαστίγιο, να πάνε στο κοντινότερο εμβολιαστικό κέντρο. Μάταιος κόπος.
Γράφει ο Γιάννης Πολίτης
«Μα πώς γίνεται αυτό;», τον ρώτησα. Θυμάμαι παλιά ότι ο λόγος του Δεσπότη ήταν νόμος για τους απλούς κληρικούς, σε βαθμό που αρκούσε ένα αυστηρό βλέμμα του για να γίνει η επιθυμία του σεβαστή.
«Πέρασαν αυτά τα χρόνια», μου είπε. Σήμερα οι περισσότεροι επίσκοποι είναι νέοι άνθρωποι του σύγχρονου κόσμου και προφανώς από την πρώτη στιγμή τάχθηκαν υπέρ του εμβολιασμού. Δεν τους ακολουθούν, όμως, όλοι οι παπάδες των ενοριών τους, γιατί έχουν μαζί τους ένα μεγάλο μέρος των πιστών και αυτή είναι η δύναμή τους. Σε αυτή τη σύνθετη εξίσωση υπάρχει και μια νέα παράμετρος, ιδιαίτερα ανησυχητική. Μέσα στους πυρήνες των αρνητών του εμβολίου έχουν διεισδύσει ακραίες οργανώσεις, άλλες υπαρκτές και άλλες φαντάσματα, δημιουργώντας μια εκρηκτική ατμόσφαιρα.
Οι άνθρωποι της Εκκλησίας που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα ήταν συντηρητικοί, τυπικοί οικογενειάρχες, που σέβονταν πολύ την τάξη και τον νόμο και οι περισσότεροι, κακά τα ψέματα, ήταν ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας. Τώρα, αρκετοί από αυτούς εμφανίζονται δήθεν αντισυστημικοί, λένε τρελά πράγματα και είναι αδύνατον να τους πλησιάσεις με τη λογική.
Και συμπληρώνει ο φίλος μου ο επίσκοπος: «Αν με ρωτήσεις τι έφταιξε σε όλο αυτό, η ειλικρινής μου απάντηση είναι “δεν ξέρω”. Σκέφτομαι, όμως, εκ των υστέρων, ότι η υπόθεση στράβωσε πολύ άσχημα τα περσινά Θεοφάνεια με τις αυστηρές απαγορεύσεις στη λειτουργία των ναών. Δίκαιο είχε η κυβέρνηση. Δεν έπρεπε να υπάρξει συνωστισμός κόσμου στις εκκλησίες, όμως αυτό έπρεπε να το αναθέσει σε εμάς να το χειριστούμε. Ημασταν έτοιμοι οι περισσότεροι να το κάνουμε. Αν δεν είχε παρέμβει η πολιτεία με απαγορεύσεις και αναλαμβάναμε εμείς να πείσουμε το ποίμνιο να προσευχηθεί από το σπίτι του και να εξηγήσουμε ότι η Θεία Κοινωνία είναι μια πνευματική διαδικασία, ίσως να είχαμε καλύτερα αποτελέσματα».
Ετσι έχουν τα πράγματα σήμερα. Είτε φταίει η κυβέρνηση, είτε οι αρχιερείς, είτε οι απλοί παπάδες, είτε φταίει το ίδιο το ποίμνιο, η Εκκλησία είναι διχασμένη. Και αυτός ο διχασμός έχει κάνει τεράστια ζημιά στο εθνικό στοίχημα του καθολικού εμβολιασμού. Επιπλέον, δημιουργεί ένα μεγάλο πρόβλημα που θα το βρούμε μπροστά μας στο μέλλον, εάν πράγματι οι οργανώσεις-φαντάσματα είδαν φως και μπήκαν από τα παράθυρα των εκκλησιών.
Μέχρι τώρα τους ακραίους τούς συναντούσαμε σε παραχριστιανικές ομάδες φανατικών, στους λεγόμενους «666», που διαδήλωναν στο Σύνταγμα με εικόνες και σταυρούς εναντίον του Μπιλ Γκέιτς και των άλλων «δαιμόνων» του πλανήτη που θέλουν να μας βάλουν τσιπάκι στο χέρι μέσω του εμβολιασμού. Εάν τα ίδια πρόσωπα μπήκαν και στο σώμα των ήσυχων και νομοταγών -μέχρι σήμερα- πιστών της Εκκλησίας μας, την επομένη της πανδημίας, εκεί που θα νομίζουμε ότι όλα τέλειωσαν, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα πολιτικό και κοινωνικό. Οσοι πιστεύουν ότι με την καταδίκη της Χρυσής Αυγής η χώρα απαλλάχθηκε από τα ακραία μορφώματα που έφτασαν να εκπροσωπηθούν στη Βουλή κάνουν λάθος. Το αυγό του φιδιού είναι εδώ, δεν έσπασε ποτέ, κρύβεται και επωάζεται σε σκοτεινά λαγούμια και αναζητεί τρόπο για να βγει ξανά στο προσκήνιο.
Το λεγόμενο αντιεμβολιαστικό κίνημα είναι το νέο άρμα, το οποίο επιχειρούν τα φαντάσματα του παρελθόντος να χειραγωγήσουν για να αποκτήσουν ξανά ρόλο στον δημόσιο βίο. Ο ευφυής επίσκοπος συνομιλητής μου έχει πιάσει το κλίμα και το έχει κατατάξει μια χαρά στο μυαλό του. Απορώ με τους λίγους -ευτυχώς- επιστήμονες γιατρούς και τους αφελείς συνοδοιπόρους τους που δεν καταλαβαίνουν ότι, με τα όσα λένε εναντίον των εμβολίων, ρίχνουν νερό στον μύλο της αντίδρασης, στήνοντας παγίδες στην κοινωνία για το μέλλον.
Οι γιατροί που διαφωνούν με τα εμβόλια είναι η στιγμή να κατανοήσουν ότι η αρνητική άποψη που εκφράζουν δεν είναι απλώς μια ιατρική γνώμη, αλλά τροφοδοτεί ένα νέο επικίνδυνο κοινωνικό φαινόμενο, από το οποίο η χώρα δεν θα απαλλαγεί εύκολα. Και για του λόγου το αληθές, οι δημοσκόποι επισημαίνουν ότι ο αντιεμβολιασμός δημιουργεί ένα νέο μεγάλο «αντί».
Κάτω από αυτή την ομπρέλα έχουν ήδη μπει εκείνοι που είναι εναντίον της απογραφής. Αυτή είναι μια νέα τρέλα που δεν έχουμε συναντήσει ποτέ ξανά από την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Οταν λέμε να απογραφούμε, με απλά λόγια λέμε να μετρηθούμε για να μάθουμε πόσοι είμαστε. Γιατί κάποιος να αντιδρά σε αυτό; Κι αν συνεχιστεί αυτή η ιστορία, σε λίγο θα έρθουμε αντιμέτωποι με πολλούς παραλογισμούς που θα έχουν μπροστά τη λέξη «αντί».
