Παντού οι άνθρωποι είναι ίδιοι. Οι μύθοι που γράφονται κατά καιρούς περί πειθαρχημένων Βρετανών, Γερμανών, Ολλανδών απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. Σε αυτές τις χώρες λειτουργεί, προφανώς, καλύτερα το κράτος από εμάς, γιατί υπάρχει σχολαστική εφαρμογή των νόμων. Για παράδειγμα: Ίσως θυμούνται οι περισσότεροι ότι πριν από πέντε χρόνια η καγκελάριος Μέρκελ πήγε για φαγητό με το άσπρο αυτοκίνητό της σε ημέρα αργίας και πήρε κλήση. Προφανώς την πλήρωσε γιατί δεν υπάρχει διαδικασία στη Γερμανία να σβήνονται οι κλήσεις των επωνύμων. Το ίδιο είχε συμβεί και στην Ιταλία, όταν ο νεαρός πρωθυπουργός Ρέντσι οδηγούσε ένα μικρό αυτοκίνητο χωρίς δίπλωμα. Γιατί τα λέω τώρα αυτά; Είδα την περασμένη Κυριακή στην τηλεόραση τι συνέβη έξω από το διάσημο πολυκατάστημα «Harrods» του Λονδίνου και τρόμαξα.
Μόλις έγινε η άρση του lockdown, εκατοντάδες Λονδρέζοι ξεχύθηκαν για ψώνια σαν να μην υπάρχει αύριο. Συνωστίσθηκαν στο πεζοδρόμιο χωρίς μάσκες και χωρίς αποστάσεις ασφαλείας και διαγωνίστηκαν ποιος θα μπει πρώτος να καταναλώσει, λες και οι πελάτες αυτού του πανάκριβου εμπορικού κέντρου, που είναι κατά κανόνα οι ευκατάστατοι της βρετανικής πρωτεύουσας, δεν είχαν απόθεμα στο σπίτι σε κοστούμια, φορέματα και καμπαρντίνες να περάσουν τα φετινά Χριστούγεννα. Δεν ήταν οι αγορές ο λόγος της κοσμοσυρροής, αλλά η αίσθηση της δήθεν ελευθερίας που ήθελαν να απολαύσουν μετά από ένα μακρύ εγκλεισμό οι Λονδρέζοι. Όταν τους ρωτούσαν οι δημοσιογράφοι γιατί δεν προσέχουν, απαντούσαν «μα, ήρθαν τα εμβόλια». Άλλα αντί άλλων, δηλαδή. Σαν να μην εξηγούν καθημερινά ειδικοί σε όλο τον κόσμο στα μέσα ενημέρωσης για τους κινδύνους αυτής της περιόδου. Επαναλαμβάνουμε, λοιπόν, τα λεγόμενά τους.
Για να υπάρξει σε Ευρώπη και Αμερική η περίφημη ανοσία της αγέλης, με εμβολιασμό περίπου του 60% του πληθυσμού, θα χρειαστούν τουλάχιστον έξι μήνες. Ο καθένας από εμάς που θα εμβολιάζεται θέλει τουλάχιστον ενάμιση μήνα για να θωρακιστεί. Μάλιστα, οι ημέρες που θα μεσολαβούν μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης δόσης του εμβολίου είναι οι πιο επικίνδυνες, γιατί ο οργανισμός θα είναι ευάλωτος. Υπάρχει και ένας πρόσθετος λόγος που δεν μας επιτρέπει να χαλαρώσουμε ούτε λεπτό. Οι επιστήμονες λένε πως, όταν αρχίσουν οι εμβολιασμοί, πρέπει να έχουν μειωθεί τα κρούσματα. Τι δεν καταλαβαίνουμε από όλα αυτά;
Ερχόμαστε στα δικά μας τώρα. Η Ελλάδα δοξάστηκε τον περασμένο Απρίλιο διεθνώς, γιατί η κυβέρνηση επέδειξε εγκαίρως αποφασιστικότητα και αυστηρότητα. Στο δεύτερο lowdown δεν τα πήγαμε το ίδιο καλά, γιατί υπήρξε καθυστέρηση μόλις μίας εβδομάδας στη Θεσσαλονίκη και αυτή φάνηκε να είναι αρκετή για την ταχεία εξάπλωση του ιού στην περιοχή, ενώ σε όλη τη χώρα ήμασταν όλοι πιο χαλαροί. Οι σκηνές του Λονδίνου δεν πρέπει να υπάρξουν στην Αθήνα. Η Ελλάδα δεν είναι Μεγάλη Βρετανία και δεν έχουμε το ίδιο σύστημα Υγείας.
Το ΕΣΥ βρίσκεται σε οριακή στιγμή. Αγκομαχά παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες γιατρών και νοσηλευτών. Μια πρόωρη χαλάρωση των μέτρων ενόψει της εορταστικής περιόδου μπορεί να αποβεί μοιραία. Κατανοούν οι πάντες τις ανάγκες της αγοράς. Η ελληνική οικονομία έχει πάρει την κατηφόρα. Μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις καταρρέουν καθημερινά από άκρη σε άκρη της χώρας και όσο καθυστερεί το άνοιγμά τους τόσο είναι πιο πιθανό να μην ξανανοίξουν ποτέ.
Τα λουκέτα θα είναι χιλιάδες, με τις γνωστές συνέπειες στη φτωχοποίηση των πολιτών και την ανεργία. Είναι σε δύσκολη θέση η κυβέρνηση. Δέχεται καθημερινά πιέσεις από ομάδες επαγγελματιών να επιτρέψει σταδιακά τη λειτουργία των επιχειρήσεών τους. Είναι μεγάλο το δίλημμα, όμως μεταξύ της υγείας των πολιτών και της οικονομίας πάντα θα προέχει η υγεία. Σχεδόν εκατό νεκροί την ημέρα είναι πολλοί. Περισσότεροι και από έναν πόλεμο. Δεν υπάρχουν περιθώρια για πειραματισμούς.
Πρέπει να περάσουμε Χριστούγεννα όπως και το Πάσχα, μόνοι στο σπίτι. Χωρίς πονηριές και κρυφά γλέντια πίσω από τις κλειστές πόρτες. Το Πάσχα πειθαρχήσαμε παρότι ήμασταν μια ανάσα από το καλοκαίρι. Τώρα πρέπει να αναλογιστούμε ότι ο βαρύς χειμώνας είναι μπροστά μας. Δεν αντέχουμε το πισωγύρισμα. Τα κρούσματα άρχισαν να μειώνονται, αλλά με πολλή ευκολία, μέσα σε δέκα ημέρες, μπορεί να ξαναδούμε την εικόνα του Νοεμβρίου. Το τρίτο κύμα πανδημίας έρχεται και πιθανότατα θα αποτελέσει τη συνέχεια του δεύτερου κύματος, χωρίς να υπάρξει ενδιάμεσα κενό.
Είναι αλήθεια ότι έχουμε όλοι κουραστεί. Τα ψυχολογικά προβλήματα από τον εγκλεισμό πολλαπλασιάζονται, ενώ η φτώχεια διευρύνεται. Άλλο είναι να κάνει lockdown ένας ευκατάστατος κλεισμένος στο ωραίο του σπίτι με το τζάκι και το ψυγείο γεμάτο και άλλο ο μεροκαματιάρης που ζει με την αγωνία να ταΐσει τα παιδιά του. Όμως, απαιτείται υπομονή. Πέντε-έξι μήνες έμειναν. Πρέπει να σφίξουμε όλοι τα δόντια μέχρι να περάσει αυτή η θύελλα. Η κυβέρνηση να εξαντλήσει τη φαντασία της και με το όποιο κόστος να ξεδιπλώσει ακόμη μεγαλύτερο δίχτυ προστασίας πάνω από τους ανθρώπους που τσάκισε αυτή η κρίση. Θα χρειαστούν χρόνια για να επουλωθούν οι πληγές που δημιουργούνται αυτή την περίοδο. Ίσως το πολιτικό σύστημα -που συνεχίζει να αναλώνεται στις κοκορομαχίες- να μην έχει κατανοήσει τη μεγάλη αποστολή την οποία καλείται να φέρει εις πέρας. Και αυτό αφορά εξίσου την αντιπολίτευση και την κυβέρνηση. Κανείς δεν θα βγει ωφελημένος μέσα από μια καταστροφή.
