Ένα αφελές ερώτημα κυκλοφορεί εδώ και είκοσι ημέρες σε όλη την κοινωνία. Για την ακρίβεια, σε εκείνους που τους αρέσει να ασχολούνται με την πολιτική. Και το ερώτημα είναι αν θα γίνουν πρόωρες εκλογές τον Σεπτέμβριο. Έχουν ακουστεί άπειρες θεωρίες για τα θετικά και τα αρνητικά μιας τέτοιας εξέλιξης. Για να μην παιδευόμαστε και ανακυκλώνουμε τις ίδιες κουβέντες, η απάντηση στο ερώτημα είναι ξεκάθαρη: κανείς δεν ξέρει πότε θα στηθούν οι κάλπες, ούτε ακόμη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Πάμε να εξηγήσουμε τι συμβαίνει ακριβώς. Από τότε που ανακαλύφθηκε η κοινοβουλευτική δημοκρατία, ο κάθε ηγέτης αναζητεί την ευκαιρία να προσφύγει στον λαό και να ανανεώσει την εντολή του, όταν είναι σίγουρος ότι θα κερδίσει. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα αυτοεξαιρεθεί από αυτόν τον βασικό κανόνα. Δηλαδή, εάν μετά το καλοκαίρι εξακολουθεί να «έχει αέρα στα πανιά του» και αισθανθεί ότι η κοινωνία δεν θα δυσαρεστηθεί από έναν τέτοιο αιφνιδιασμό, προφανώς και θα κάνει εκλογές για να εξασφαλίσει 2,5 χρόνια που θα έχει μέχρι τότε, συν 4 χρόνια στην εξουσία.
Είναι γνωστό ότι η Ν.Δ. εξελέγη στην εξουσία με άλλη εντολή, να πραγματοποιήσει δηλαδή μεταρρυθμίσεις και να φέρει γρήγορη ανάπτυξη. Η πανδημία ανάγκασε την κυβέρνηση να αλλάξει πορεία, ώστε να διαχειριστεί την υγειονομική, οικονομική και κοινωνική κρίση. Αυτό που συνέβη είναι εντυπωσιακό και αντικείμενο αναφοράς στα εγχειρίδια πολιτικής επικοινωνίας στο μέλλον. Εκεί που θα περίμενε κανείς, μέσα από αυτή τη συμφορά, η κυβέρνηση να υποστεί μεγάλη φθορά και να «πάρει κεφάλι» η αριστερή αντιπολίτευση, η οποία θεωρητικά έχει πάντα μια πιο φιλολαϊκή ατζέντα, συνέβη το αντίθετο.
Ο πρωθυπουργός ενισχύθηκε ως ικανός διαχειριστής της κρίσης όσο κανείς άλλος ηγέτης στον δυτικό κόσμο. Οι πολίτες δείχνουν μεγάλη εμπιστοσύνη και σε ποσοστό 56% τον θεωρούν τον καταλληλότερο να κυβερνά τη χώρα. Ταυτόχρονα, το κόμμα του προηγείται από 16 έως 18 μονάδες από το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα, το οποίο από 31,5% κατακρημνίστηκε στο 20% με 22%. Έτσι, λοιπόν, αν αύριο το πρωί γίνουν εκλογές, είναι προφανές ότι η Ν.Δ. θα σαρώσει.
Αυτό, όμως, δεν πρόκειται να συμβεί μέχρι το καλοκαίρι. Το αρχικό σενάριο που μιλούσε για εκλογές τον Μάιο δεν υφίσταται. Ο λόγος είναι προφανής. Η στόχευση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι να καταγραφεί ως ένας μετριοπαθής ηγέτης, που δεν χρησιμοποιεί τα παλιά κόλπα για να διατηρηθεί στην εξουσία. Δεν συζητά, λοιπόν, καθόλου την πρόταση που του κάνουν πολλοί αμέσως μόλις απαλλαγεί η χώρα από τα lockdowns και τους περιορισμούς να στείλει τον κόσμο στις κάλπες.
Ο Μάιος και ο Ιούνιος είναι οι μήνες που θα πάρουμε όλοι τις πρώτες ανάσες και θα προετοιμάσουμε τη χώρα να υποδεχθεί σχεδόν 15 με 20 εκατομμύρια τουρίστες, ώστε να κρατηθεί όρθιο ό,τι έχει απομείνει στην αγορά. Θα ήταν μια πρόκληση που δεν του ταιριάζει, να πει δηλαδή στην κοινωνία ότι προτεραιότητά του είναι να εξασφαλίσει άλλα τέσσερα χρόνια εξουσίας αυτή την κρίσιμη στιγμή για τη χώρα.
Έτσι, το Μέγαρο Μαξίμου θα περιμένει να κυλήσει ομαλά το καλοκαίρι και να επανέλθει σταδιακά το τρένο στις ράγες. Αν τώρα, μετά τον Σεπτέμβριο, η ζωή έχει επιστρέψει στην κανονικότητά της, οι δείκτες της οικονομίας εμφανίζουν ανοδική τάση, με άλλα λόγια η χώρα βρίσκεται μέσα σε ένα θετικό περιβάλλον, τότε οι εκλογές είναι ένα πιθανό ενδεχόμενο. Σε κάθε περίπτωση, όπως φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις αλλά και από το κλίμα που υπάρχει στην κοινωνία, ο Κυριάκος Μητσοτάκης για το προσεχές διάστημα θα έχει «και το μαχαίρι και το πεπόνι». Έχει κατακτήσει το προνόμιο να τον εμπιστεύεται ένα μεγάλο μέρος των πολιτών.
Ο τρόπος που θα ξεδιπλώσει τις πρωτοβουλίες του μετά το καλοκαίρι θα καθορίσει τη δική του πολιτική πορεία, του κόμματός του αλλά και των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Τι σημαίνει αυτό; Εάν διατηρήσει με περιορισμένη φθορά (αναμενόμενη για ένα κόμμα που κυβερνά σε τέτοιες συνθήκες) τη σημερινή του δημοσκοπική δυναμική, τότε θα κερδίσει με ευκολία τις εκλογές. Θα εξασφαλίσει, έτσι, μία αδιατάρακτη τετραετία, ώστε να υλοποιήσει το πρόγραμμά του, κάτι το οποίο, λόγω των συνθηκών, δεν θα μπορέσει να πετύχει στην πρώτη περίοδο της διακυβέρνησής του.
Εάν τα πράγματα εξελιχθούν με αυτόν τον τρόπο, χωρίς απρόοπτα και άσχημες ανατροπές για τη χώρα, πρόβλημα θα έχουν ο ΣΥΡΙΖΑ και το Κίνημα Αλλαγής. Αν ο Αλέξης Τσίπρας δεν καταφέρει να επανακτήσει ένα μέρος των ψηφοφόρων που τον τίμησαν το 2019, τότε τα πράγματα θα είναι δύσκολα για εκείνον, παρότι σήμερα είναι αδιαφιλονίκητος ηγέτης στο κόμμα του. Όσο για τη Φώφη Γεννηματά, εάν δεν καταφέρει να αβγατίσει τα ποσοστά του Κινήματος Αλλαγής, θα αμφισβητηθεί ευθέως και από τους ανθρώπους που την υποστηρίζουν σήμερα με φανατισμό.
Πάντως, όλα αυτά που λέμε τώρα, εύκολα αλλάζουν αν το καλοκαίρι η πανδημία εξακολουθήσει να πολιορκεί την Ευρώπη και την Ελλάδα και αν η οικονομία συνεχίσει την καθοδική της πορεία, με λουκέτα και στρατιές ανέργων. Σε μια τέτοια κακή συγκυρία, προφανώς και δεν θα γίνουν πρόωρες εκλογές. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα εξαντλήσει τη θητεία του ώστε να κριθεί με άλλους όρους για το σύνολο των πεπραγμένων του στο τέλος της τετραετίας. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης μέσα σε δύο χρόνια προφανώς θα έχουν πολλές ευκαιρίες να ανασυνταχθούν, ώστε να αναμετρηθούν με τη Ν.Δ. σε ένα «νέο γήπεδο» το 2023, στο οποίο κανείς σήμερα δεν είναι σε θέση να γνωρίζει πώς θα τοποθετηθούν οι παίκτες και με ποιες συνθήκες θα διεξαχθεί ο αγώνας.
