Δεν ήμουν αυτόπτης μάρτυρας. Ομολογώ ότι έχω πάνω από δεκαπέντε χρόνια να πάω στα μπουζούκια. Δεν μου φταίνε σε κάτι αυτά τα μαγαζιά, αλλά κουράζομαι και δεν περνάω καλά εκεί. Είδα εικόνες, όμως, σε φωτογραφίες και τρόμαξα. Μου θύμισαν ξέφρενα πάρτι του 2007. Εκατοντάδες άνθρωποι, αγκαλιασμένοι, χόρευαν και τραγουδούσαν, ενώ τα πανέρια με τα λουλούδια έφευγαν κατά δεκάδες στην πίστα.
Γράφει ο Γιάννης Πολίτης
Το περασμένο Σάββατο πήγα τον γιο μου με τους φίλους του σε ένα κλαμπ στο Κολωνάκι. Να μη μιλήσω για το μποτιλιάρισμα μέχρι να φτάσω εκεί. Αυτό πλέον το έχω συνηθίσει όλες τις ημέρες και όλες τις ώρες. Περιγράφω μόνο την εικόνα που αντίκρισα μόλις κατάφερα να προσεγγίσω το μαγαζί. Πάνω από τριακόσια παιδιά, μέσα και έξω από το μαγαζί, γλεντούσαν ο ένας πάνω στον άλλο με το ποτό στο χέρι.
Θα πείτε: «Κι αν όλοι αυτοί είναι εμβολιασμένοι, τι πειράζει που ξεσαλώνουν στα μπαρ και στα μπουζούκια;». Προφανώς και πειράζει. Γιατί τώρα ξέρουμε καλά ότι το εμβόλιο προστατεύει από τη βαριά νόσηση και τον θάνατο, αλλά δεν προστατεύει πλήρως από τη μετάδοση. Και επειδή έρχονται Χριστούγεννα, απαιτείται ένα φρένο στο ξεσάλωμα με επιστροφή στις κοινωνικές αποστάσεις, έτσι όπως τις ξέραμε πριν εμβολιαστούμε.
Και αυτό το φρένο δείχνει πλέον αποφασισμένη η κυβέρνηση να το βάλει, παρότι γνωρίζει ότι οι περιορισμοί έχουν κόστος. Τα μέτρα που έρχονται θα είναι για αρκετούς περισσότερο επώδυνα από το πρόστιμο των 100 ευρώ στους εξηντάρηδες που αρνούνται τον εμβολιασμό, παρά το γεγονός ότι βλέπουν καθημερινά συνομηλίκους τους να φεύγουν από τη ζωή. Είμαστε μόλις στην αρχή ενός νέου μεγάλου βάρβαρου κύκλου με τη μετάλλαξη «Όμικρον», που αναγκάζει κυβερνήσεις να σφίγγουν ξανά τα λουριά.
Για να μπούμε στη θέση των ηγετών, που ο ένας μετά τον άλλο τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες θα ανακοινώνουν σκληρές αποφάσεις, πρέπει να έχουμε πάντα στον νου μας ότι ο εμβολιασμός ενός εξηντάρη ισοδυναμεί με 34 εμβολιασμούς νέων ανθρώπων. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι προσωπική επιλογή του καθενός να κάνει ό,τι θέλει με τη ζωή του, γιατί η απόφασή του να μην εμβολιαστεί οδηγεί στον θάνατο εκείνους με τους οποίους έρχεται σε επαφή στην καθημερινότητά του.
Αν κάποιος αρνητής αποφάσιζε να μείνει κλεισμένος στο σπίτι του για όσο διαρκεί η πανδημία και να μη βλέπει κανέναν, ούτε καν την ταμία του σούπερ μάρκετ, τότε η επιλογή του ενδεχομένως να ήταν σεβαστή. Τώρα, όμως, οι άνθρωποι αυτοί περιφέρονται ανάμεσα στην πλειονότητα των πολιτών, η οποία έκανε το πρώτο, το δεύτερο και τώρα το τρίτο εμβόλιο, τους θέτουν σε κίνδυνο και τους κουνούν και το δάχτυλο. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Η μετάλλαξη «Όμικρον», που όπου να ’ναι θα κυριαρχήσει και στην Ευρώπη, δεν ξέρουμε ακόμα πόσο θανατηφόρα είναι. Ξέρουμε, όμως, ότι είναι πολύ μεταδοτική. Οι συζητήσεις περί ατομικών ελευθεριών είναι πλέον παλιές και πολυφορεμένες, γιατί δικαιώματα έχουν και οι εμβολιασμένοι. Η πολιτεία οφείλει να τους προστατεύσει αφού τήρησαν όλους τους κανόνες που τους υπέδειξε.
Για να συνδεθούμε με την πραγματικότητα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε εγκαίρως ότι έχουμε μπροστά μας μια ακόμα δύσκολη εορταστική περίοδο. Και αυτά τα Χριστούγεννα δεν θα είμαστε χαλαροί, χαρούμενοι, με αγκαλιές, φιλιά και ατέλειωτα πάρτι, αλλά θα ζήσουμε με κανόνες. Να πούμε συγκεκριμένα τι θα συμβεί στα σίγουρα. Έχουμε κατανοήσει ότι δεν θα γίνει γενικό lockdown.
Για πολλούς λόγους και τον εξής έναν: δεν αντέχουν οι ευρωπαϊκές οικονομίες -και πολύ περισσότερο η ελληνική- να διαθέσουν νέο πακτωλό χρημάτων που απαιτείται όταν κατεβαίνουν τα ρολά. Θα ληφθούν, όμως, όλα εκείνα τα μέτρα που δεν κοστίζουν χρήματα. Πρώτον, θα επιστρέψει η μάσκα για πάρα πολύ καιρό και στους εσωτερικούς και στους εξωτερικούς χώρους. Δεύτερον, θα ενεργοποιηθεί ξανά η τηλεργασία σε υψηλά ποσοστά, ίσως και πάνω από 50% των εργαζομένων, τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα. Με απλά λόγια, όσες δουλειές μπορούν να γίνονται από το σπίτι θα γίνονται. Αυτό το μέτρο είναι κομβικό, γιατί θα περιορίσει τις μετακινήσεις, άρα θα αποσυμφορήσει τα μέσα μαζικής μεταφοράς, που είναι μία από τις κύριες εστίες μετάδοσης του ιού.
Ύστατο μέτρο, αλλά είναι στο τραπέζι κι αν χρειαστεί θα ληφθεί, είναι η τηλεκπαίδευση. Αν η κατάσταση ξεφύγει μέσα στις γιορτές, τα σχολεία δεν θα ανοίξουν στις 7 Ιανουαρίου. Αυτό, αν συμβεί, θα είναι μια δραματική εξέλιξη, καθώς πολλές οικογένειες θα βρεθούν σε αδιέξοδο, εάν δεν έχουν παππούδες, γιαγιάδες και νταντάδες για να προσέχουν τα παιδιά όσο εργάζονται. Στην πρώτη και στη δεύτερη φάση της πανδημίας με το γενικό lockdown, η κατάσταση ήταν περισσότερο διαχειρίσιμη, καθώς οι γονείς ήταν στο σπίτι αφού δεν λειτουργούσε τίποτα.
Συμπέρασμα: Όποια κι αν είναι η μορφή της μετάλλαξης που τρομάζει τον πλανήτη, η κοινωνία για να σταθεί όρθια μέχρι την άνοιξη διαθέτει δύο όπλα και αυτά πρέπει να τα ενεργοποιήσει τώρα. Το ένα είναι ο καθολικός εμβολιασμός και το άλλο η κοινωνική αποστασιοποίηση, που σημαίνει μικρές παρέες, όχι χειραψίες, όχι αγκαλιές και φιλιά και, όταν βλέπουμε συνωστισμό, να φεύγουμε μακριά. Κάποια ημέρα, κάποια ώρα, ο κορωνοϊός θα εκφυλιστεί. Είτε με τη μετάλλαξη «Όμικρον» είτε με την επόμενη που θα έρθει. Και από πανδημία θα γίνει ενδημία, όπως η εποχική γρίπη. Μέχρι τότε, όμως, πρέπει να προστατεύσουμε τη ζωή μας και τη ζωή των αγαπημένων μας.
