ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΦΛΕΡΤ που δέχεται και επιστρέφει απλόχερα ο πρωθυπουργός στους ξένους ηγέτες έχει δεκαετίες να το ζήσει Έλληνας πολιτικός. Να το πάρουμε απο την αρχη. Δείτε τι συμβαίνει: οι Αμερικανοί ήθελαν τον Αλέξη Τσίπρα καιρό πριν εκλεγεί. Από το καλοκαίρι του 2012 είχαν ποντάρει πάνω του. Σταθερό δόγμα τους είναι ότι η Ελλάδα, κάθε τόσο, χρειάζεται μια κυβέρνηση με αριστερή ρητορική, για να ανοίγει το καπάκι και να φεύγουν οι ατμοί από το καζάνι. Εγκαίρως έδειξαν ενδιαφέρον για τον τρόπο που πολιτεύεται και επικοινωνεί με τα λαϊκά στρώματα ο νεαρός ηγέτης, παρά τις αντίθετες εισηγήσεις που είχαν στα συρτάρια τους από τους ανθρώπους τους στην Αθήνα.
Η στήριξη των Αμερικανών στην κυβέρνηση έγινε παγκοσμίως γνωστή πέρυσι το καλοκαίρι το μοιραίο καλοκαίρι του 2015 στις Βρυξέλλες. Η χώρα βγήκε από το πηγάδι κυρίως λόγω της πίεσης του Ομπάμα και του Κλίντον και όλα αυτά δεν έγιναν κρυφά, ήταν ολοφάνερα σε όλους.
ΑΛΛΑ ΚΑΙ η καγκελάριος Μέρκελ, στην πρώτη συνάντησή της με τον Έλληνα πρωθυπουργό αμέσως μετά την εκλογή του, έδειχνε ανακουφισμένη. Πίστευε ότι είχε απαλλαγεί από τη μόνιμη πίεση της Ν.Δ. με το επιχείρημα: βοηθήστε μας γιατί θα βγει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο και όλοι οι ομοϊδεάτες της, με τη βεβαιότητα ότι σύντομα μια αριστερή κυβέρνηση θα πάρει το κόστος των μνημονίων και της λιτότητας που μέχρι τότε εθεωρείτο ιδεολόγημα και εμμονή της Κεντροδεξιάς. Εδώ υπήρξαν ατυχίες, γιατί ακολούθησε ο εξάμηνος τυφώνας Βαρουφάκη, που τίναξε τη σχέση της νέας κυβέρνησης με τους Γερμανούς στον αέρα και μετέτρεψε τη συμπάθεια της πρώτης στιγμής σε οργή. Τώρα είναι όλα αλλιώς.
ΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ αισθάνεται πολύ άνετα καθώς είδε ότι η Αθήνα περασε με ευκολία όλες τις μνημονιακές υποχρεώσεις της από το Κοινοβούλιο, χωρίς κοινωνικές εντάσεις και συγκρούσεις στους δρόμους. Στην παρέα των θερμών υποστηρικτών της παραμονής του Αλέξη Τσίπρα στην εξουσία αθροίζεται και ο Γάλλος προεδρος Μακρόν. Ακολουθησε απολύτως την στρατηγική του προκατόχου του Φ. Ολάντ που από την πρώτη στιγμή ήταν αλληλέγγυος με την αριστερή κυβέρνηση της Αθήνας.
ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ο νέος ισχυρός σύμμαχος του ΣΥΡΙΖΑ ειναι ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός. Η κυβέρνηση διατηρεί αποστάσεις ασφαλείας από τους Podemos, καθώς δεν τους χρειάζεται πια και δημιουργεί προϋποθέσεις για προσέγγιση με το ανερχόμενο σοσιαλιστικό κόμμα. Η λεγόμενη ριζοσπαστική αριστερά που θα άλλαζε την Ευρωπη, είναι παρελθόν για τον Αλέξη Τσίπρα.
Τώρα θέλει να μπει στα ευρωπαϊκά φανταχτερά σαλόνια της σοσιαλδημοκρατίας. Και για να πετύχει τον στόχο του θα κάνει οτι περνάει απο το χέρι του. Στις δημοτικές εκλογές, για παράδειγμα, θα στηρίξει πασοκτζήδες δημάρχους και στον μικρότερο δήμο της χώρας , ώστε να μπορεί να λέει οτι ‘’ανήκουμε στην ίδια κεντροαριστερή οικογένεια’’.
Μα θα πειτε η πολιτική ειναι θέμα προσωπικών σχέσεων; Η απάντηση ειναι οτι βοηθάνε τις δύσκολες ώρες ,αλλά δεν ειναι καθοριστικές . Την προσπαθεια του Αλεξη Τσίπρα να μπει στα ευρωπαϊκά φανταχτερά σαλόνια της σοσιαλδημοκρατίας ουσιαστικά την ενισχύει, η ανάγκη των σοσιαλιστών να αυγατίσουν την ομάδα τους (επομένως και την επιρροή τους). Ειναι προφανές σε όλους στις Βρυξέλλες γιατί οι κεντροαριστεροί ηγέτες της Ευρώπης κάνουν κάθε προσπάθεια να μετατρέψουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Θέλουν να μεγαλώσουν την πιττα τους στο ευρωκοινοβούλιο που διαρκώς μικραίνει. Τώρα το αν κάνουν ζημιά στο Κίνημα Αλλαγής με το φλερτ προς τον Αλεξη Τσίπρα τους ειναι αδιάφορο. Ιδανικά θα τους ήθελαν ενα ενιαίο κόμμα , κάτι που σ´ αυτη τη φάση ειναι αδύνατο να συμβεί.
