Η νυχτερινή ξενάγηση του Εμμανουέλ Μακρόν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη φωτισμένη Ακρόπολη, την Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου, ήταν ατμοσφαιρική. Μαγεύτηκε ο Γάλλος Πρόεδρος καθώς άκουσε τις υπέροχες μελωδίες του Σταμάτη Σπανουδάκη, που έβγαιναν από τη συναυλία του στο Ηρώδειο. Οι δύο ηγέτες ήταν σε εξαιρετική διάθεση ώστε να απολαύσουν τη στιγμή. Λίγο νωρίτερα, στο δείπνο στον «Διόνυσο», είχε επισημοποιηθεί η συμφωνία για την αγορά των φρεγατών και την ενιαία αμυντική ασπίδα των δύο χωρών.
Γράφει ο Γιάννης Πολίτης
Τελικά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας τυχερός πρωθυπουργός. Γιατί, πέραν των χειρισμών της ελληνικής κυβέρνησης, θέλει τύχη για να αγοράσεις φρεγάτες από τους Γάλλους με την ευλογία των Αμερικανών, καθώς οι δύο χώρες διαγκωνίζονταν μέχρι πριν από ένα μήνα για το ποιος θα μας πουλήσει πρώτος. Η συγκυρία έλυσε τα χέρια της Ελλάδας, με αποτέλεσμα να επιτευχθεί το πρωτοφανές. Να έχουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο.
Και εξηγούμαι: η μεγάλη κρίση στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις τελικά βοήθησε την Ελλάδα. Μετά την ακύρωση της μεγάλης παραγγελίας υποβρυχίων της Αυστραλίας στη Γαλλία, που έφτανε το μυθικό ποσό των 90 δισ., ο Λευκός Οίκος κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να κατευνάσει την οργή των Γάλλων. Αναζητά τρόπους να διατηρήσει τη συνοχή των χωρών του ΝΑΤΟ και η Ελλάδα έδωσε την πρώτη από τις ευκαιρίες που αναζητούσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες σε αυτή την κατεύθυνση. Έτσι, λοιπόν, τέσσερις ημέρες μετά τις πανηγυρικές δηλώσεις Μητσοτάκη – Μακρόν στο Παρίσι για την αμυντική συνεργασία των δύο χωρών, ήρθε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να ευλογήσει αυτή τη συμφωνία, παρότι η Αμερική έχασε χρήματα με την αγορά των γαλλικών φρεγατών από την Αθήνα.
Είναι μια εξαιρετική στιγμή για τις διεθνείς σχέσεις της χώρας. Η Ελλάδα, μετά από πολλά χρόνια διαρκούς φόβου από τις τουρκικές απειλές στο Αιγαίο, ξαφνικά βρίσκεται στην αγκαλιά των ΗΠΑ και της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής στρατιωτικής δύναμης που είναι η Γαλλία. Το «Ελλάς – Γαλλία συμμαχία», που ξεκίνησε ως σύνθημα από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή κατά τη Μεταπολίτευση, τώρα παίρνει σάρκα και οστά. Η μικρή Ελλάδα δεν θα έχει στο εξής μόνο ένα καλά εξοπλισμένο και σύγχρονο Πολεμικό Ναυτικό, αλλά και την ομπρέλα της προστάτιδας δύναμης Γαλλίας. Από το Λούβρο, όμως, στο Παρίσι, εκεί που γιορτάστηκαν τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης, ξεκίνησε και κάτι καινούργιο στην Ευρώπη. Όπως υποστηρίζουν διάσημοι καθηγητές της πολιτικής επιστήμης, που παρακολουθούν χρόνια την εξέλιξη της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής, η συμφωνία Γαλλίας – Ελλάδας αποτελεί το πρόπλασμα για τη δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού.
Προσοχή! Μην φανταστεί κανείς ότι τα επόμενα πέντε χρόνια θα έχουμε ένα ισχυρό «ευρωπαϊκό ΝΑΤΟ». Όλο αυτό για να συμβεί χρειάζονται πολλά χρόνια και πάρα πολλά χρήματα. Και κυρίως χρειάζεται το μεγάλο θησαυροφυλάκιο της Γερμανίας για να επιτευχθεί ένας τέτοιος μεγάλος στόχος. Φαίνεται, όμως, ότι πλέον δεν είναι ανέφικτο. Θα απαιτηθούν χιλιάδες ώρες διαβουλεύσεων μεταξύ των ισχυρών της Ευρώπης για να φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα. Σημασία έχει ότι έγινε η αρχή. Η Ελλάδα πλέον, μετά την ελληνογαλλική συμφωνία, δεν αποκτά μόνο αμυντική αυτοπεποίθηση, αλλά εδραιώνει και την πολιτική της θέση στην Ευρώπη.
Είναι βέβαιο ότι στο ορατό μέλλον δεν θα ζήσουμε στιγμές σαν εκείνες του καλοκαιριού του 2015, που η Γερμανία και οι δορυφόροι της ήθελαν να μας πετάξουν από το ευρώ και μας έσωσαν οι Γάλλοι με τη βοήθεια των Αμερικανών, καθώς τότε ευτυχώς δεν είχε εμφανιστεί ακόμη στον Λευκό Οίκο ο Ντόναλντ Τραμπ που αδιαφορούσε για τα εσωτερικά της Ευρώπης, πολύ περισσότερο για την τύχη της ευρωζώνης. Τότε είχαμε την τύχη να είναι πλανητάρχης ο Ομπάμα με υπουργό Εξωτερικών τη Χίλαρι Κλίντον. Όπως και σήμερα έχουμε την τύχη να είναι Πρόεδρος των ΗΠΑ ο Τζο Μπάιντεν, που αγαπά την Ελλάδα και δεν αντέχει στην ακτίνα του ό,τι εκπροσωπεί στον δημόσιο βίο ο Ταγίπ Ερντογάν.
Θα πει κανείς «μα, είναι δυνατόν να χαιρόμαστε, ενώ συνεχίζουμε να πετάμε δισεκατομμύρια από το υστέρημά μας για εξοπλισμούς;». Δίκαιο ερώτημα. Έχει, όμως, μια απλή απάντηση. Η γεωγραφία προίκισε την Ελλάδα. Της έδωσε πολλά προνόμια. Όμως, της επιφύλαξε και μια δύσκολη γειτονία με την Τουρκία. Οι εξοπλισμοί θα σταματήσουν όταν και όποτε διασφαλιστεί ότι το Καστελλόριζο, το Αγαθονήσι, το Φαρμακονήσι -ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα- θα μείνουν για πάντα στην ελληνική επικράτεια. Μέχρι τότε, πρέπει να είμαστε καλά εξοπλισμένοι, με οργανωμένο στρατό και να αυγατίζουμε τους ισχυρούς μας συμμάχους.
Δυστυχώς, δεν είμαστε ούτε Δανία, ούτε Ολλανδία, ούτε Λουξεμβούργο, ώστε να μην εποφθαλμιά κανείς την εδαφική μας ακεραιότητα. Είμαστε η Ελλάδα με το πανέμορφο Αιγαίο, τα μοναδικά του νησιά που είναι στην πόρτα της Τουρκίας και την Κύπρο, το μισό κομμάτι της οποίας επιμένει να ενσωματώσει στην κυριαρχία της η Τουρκία. Αν δεν είχαμε αυτά τα βάσανα, η Ελλάδα σήμερα θα ήταν πρωταγωνίστρια στην ευρωπαϊκή έκρηξη ανάπτυξης. Σκεφτείτε αν όλα αυτά τα χρήματα που δαπανούμε για φρεγάτες και αεροσκάφη έπεφταν στην αγορά για παραγωγικές δράσεις. Μέχρι το όνειρο της δημιουργίας του ευρωπαϊκού στρατού να γίνει πραγματικότητα, θα συνεχίσουμε να συνυπάρχουμε με τους Τούρκους με τον ίδιο τρόπο. Και θα υιοθετούμε τη ρήση του Ιούλιου Καίσαρα «όποιος επιθυμεί την ειρήνη προετοιμάζεται για πόλεμο».
