Έχουμε πολλά σύνδρομα και ψυχώσεις ως λαός. Ένα από αυτά είναι ότι τρέμουμε με το ενδεχόμενο ενός θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο. Δίκαιοι είναι οι φόβοι μας, δεν λέω. Στην πρόσφατη ιστορία μας έχουμε φάει πολλές σφαλιάρες και έχουμε υποστεί ταπεινώσεις που μεταδίδονται μέσα από τις αφηγήσεις των παππούδων μας από γενιά σε γενιά. Η σφαγή της Σμύρνης θα στοιχειώνει τον ελληνισμό για αιώνες, όπως η κακοποίηση και ο διωγμός των Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη. Μέσα στον φόβο μας, όμως, ξεχνάμε πόσα κατάφερε η Ελλάδα μέσα σε διακόσια χρόνια.
Του Γιάννη Πολίτη
Ξεκίνησε ως ένα μικρό αγροτικό βασίλειο και αφού διπλασίασε την έκτασή της, σήμερα είναι ένα σύγχρονο δυτικό κράτος στην καρδιά του πολιτισμένου κόσμου. Συναλλάσσεται με ένα από τα πιο ισχυρά νομίσματα και είναι μια ασφαλής χώρα με υψηλή ποιότητα ζωής. Όλα αυτά δεν είναι αυτονόητα και δεν έγιναν τυχαία. Ουσιαστικά, εάν μας συγκρίνει κανείς με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες που κουβαλούν αιώνες δημοκρατικής λειτουργίας, είμαστε μία νέα δημοκρατία με πολλές επιρροές από την Ανατολή και τα Βαλκάνια.
Γι’ αυτό, κάθε φορά που συγκρινόμαστε στην λειτουργία του κράτους με την Ολλανδία, την Δανία, την Σκανδιναβία, ακόμα και την Πορτογαλία (αναφέρω χώρες που είναι πάνω-κάτω στο μέγεθός μας) αδικούμε τον εαυτό μας. Δεν έχουμε κάνει με τις χώρες αυτές τις ίδιες διαδρομές, ούτε ζούμε καθημερινά την ίδια απειλή από έναν αλλοπρόσαλλο γείτονα, ο οποίος έχει διαρκώς τα μάτια του στραμμένα στο πιο όμορφο κομμάτι της Μεσογείου που είναι το Αιγαίο.
Κάθε φορά που φτερνίζεται ο Ερντογάν, εμείς ανησυχούμε. Αν κανείς ανατρέξει στα αρχεία των εφημερίδων, θα βρει τις τελευταίες δεκαετίες άπειρα πρωτοσέλιδα με τον τίτλο «θερμό καλοκαίρι στο Αιγαίο». Πάντα φοβόμαστε τα χειρότερα, τα οποία ευτυχώς δεν έχουν συμβεί. Ακόμη και το καλοκαίρι του 2020 που η ένταση στο Αιγαίο κορυφώθηκε επικίνδυνα, το κακό σενάριο αποφεύχθηκε. Όχι μόνο γιατί οι φίλοι και οι σύμμαχοι ήταν μαζί μας, αλλά και γιατί το πολεμικό μας ναυτικό και ιδιαίτερα η ομάδα υποβρυχίων, που είναι από τις καλύτερες στην Ευρώπη, κινήθηκαν ευέλικτα, δείχνοντας στους γείτονες ότι η χώρα δεν είναι ανοχύρωτη.
Τώρα μας κατέλαβε ξανά ο τρόμος μετά τις τρελές δηλώσεις του Τούρκου προέδρου και του κυβερνητικού του εταίρου. Ε, τι περιμέναμε; Η υποδοχή του Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον, το χειροκρότημα αλλά και οι τιμές στο Κογκρέσο δεν υπήρχε καμία περίπτωση να μείνουν αναπάντητες από την Τουρκία. Ερμηνεύονται όλα με την απλή λογική. Η Τουρκία υπήρξε επί πολλά χρόνια το αγαπημένο παιδί των Αμερικανών γιατί έχει μοναδική γεωγραφική θέση και γιατί είναι μια μεγάλη χώρα που θεωρείται πολύτιμη για το ΝΑΤΟ. Αυτά τα προνόμια τα πριόνισε μόνη της. Έβγαλε γλώσσα στους προστάτες της. Επέδειξε αλαζονεία και αχαριστία κάνοντας συμμαχίες με τους Ρώσους. Επιδιώκει να γίνει ο ρυθμιστής της Ανατολικής Μεσογείου ως περιφερειακή δύναμη με μονομερείς ενέργειες. Οι Αμερικανοί δεν αισθάνονται ασφαλείς μαζί τους και μεταθέτουν το κέντρο βάρους της προσοχής τους στην Ελλάδα.
Μονόδρομος η προσέγγιση
Η Αθήνα, από την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι και σήμερα, έρχεται όλο και πιο κοντά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ας διαμαρτύρεται η Κουμουνδούρου για την προσχώρηση Μητσοτάκη στο ΝΑΤΟ. Την ίδια πολιτική ακολούθησε και ο Αλέξης Τσίπρας και η σημερινή κυβέρνηση την προχώρησε ένα βήμα πιο πέρα. Και για όσους διερωτώνται αν αυτή είναι η σωστή πολιτική, η απάντηση είναι ότι είναι μονόδρομος. Δεν υπάρχει ούτε δεύτερος ούτε τρίτος δρόμος για την ελληνική διπλωματία. Η πολιτική των ίσων αποστάσεων στον νέο κόσμο που δημιουργείται δεν έχει μέλλον. Η προικισμένη από την γεωγραφία Ελλάδα, που σταδιακά γίνεται το πολυτελές θέρετρο της Ευρώπης και τόπος ημιμόνιμης διαμονής εύπορων ανθρώπων απ ’όλο τον κόσμο, δεν έχει την πολυτέλεια να πατάει σε δύο βάρκες γιατί θα βρεθεί στην θάλασσα μόνη της.
Είναι ανάγκη για την επιβίωσή της να βρίσκεται αμυντικά κάτω από την νατοϊκή ομπρέλα και οικονομικά προσκολλημένη στους ισχυρούς της Ευρώπης. Το δεύτερο, είδαμε στην χρεοκοπία πόσο αναγκαίο ήταν. Παρά τα λάθη και τις τιμωρητικές διαθέσεις των Γερμανών απέναντί μας, στο τέλος μείναμε με τους ισχυρούς του κόσμου και μέσα στην πανδημία καταλάβαμε πόσο μεγάλο προνόμιο είναι να συμμετέχεις σ’ αυτό το κλαμπ.
Καιρός να απαλλαγούμε από τους φόβους μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι τα σύνορα της Ελλάδας είναι πλέον και σύνορα της Ευρώπης με εγγυητή την μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη της περιοχής που είναι οι Γάλλοι ενώ το ΝΑΤΟ έχει πλέον την προσοχή του στραμμένη στην Ελλάδα. Δεν είμαστε στο 1974 για να ξαναζήσουμε την τραγωδία του Κυπριακού.
