Επιτέλους τέλος. Ολοκληρώθηκε μία μακρά προεκλογική περίοδος, η οποία κράτησε σχεδόν πέντε μήνες. Το πιο βαρετό κομμάτι της, ωστόσο, ήταν το διάστημα μεταξύ ευρωεκλογών και εθνικών εκλογών. Ουσιαστικά η κάλπη του Μαΐου είχε αναδείξει τον νέο πρωθυπουργό. Η δεύτερη κάλπη επιβεβαίωσε την καθαρή νίκη του Μητσοτάκη, αλλά εδραίωσε και τον Τσίπρα ως αδιαφιλονίκητο αρχηγό της άλλης πλευράς. Τώρα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει τον χρόνο και την άνεση να στήσει το κόμμα του από την αρχή, αφού πρώτα περάσει τη βάσανο της αυτοκριτικής. Εδώ είμαστε να δούμε τι θέλει να κάνει και πώς θα το κάνει. Δεύτερο ΠΑΣΟΚ, πάντως, να ξέρει, δεν στήνεται. Αν συμβεί, θα είναι καρικατούρα της Ιστορίας. Ας φτιάξει κάτι άλλο.
Στη σκηνή θα βρίσκεται πλέον άλλος πρωταγωνιστής για καιρό. Μετά τα λόγια της νίκης και τα χαμόγελα -γιατί πανηγυρισμοί ευτυχώς δεν υπήρξαν- έρχεται η ευθύνη. Και η ευθύνη της νέας κυβέρνησης είναι μεγάλη. Ακόμη μεγαλύτερες είναι οι προσδοκίες των πολιτών που έφτασαν τη Ν.Δ. στην κορυφή. Και δίπλα στις μεγάλες προσδοκίες βρίσκεται η βιασύνη να αλλάξουν όλα τώρα. Δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο σε μια χώρα που είναι βυθισμένη 10 χρόνια στη χρεοκοπία και έχουν προηγηθεί δεκαετίες ξεχαρβαλωμένης λειτουργίας σε όλους τους τομείς του Δημοσίου, τα πράγματα να αλλάξουν αυτόματα. Απαιτείται, όμως, άμεσα δείγμα γραφής.
Είναι ανάγκη να γίνουν τις πρώτες 100 ημέρες αστραπιαίες κινήσεις που θα υπηρετούν και τους συμβολισμούς και την ουσία της νέας εποχής, έτσι όπως την υποσχέθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και τον πίστεψαν οι ψηφοφόροι.
Το πρώτο στοίχημα με το οποίο θα αναμετρηθεί η κυβέρνηση είναι η τάξη και η ασφάλεια, με πλήρη αναδιάρθρωση της πολιτικής προστασίας. Να θυμηθούμε αυτό που ξεχάσαμε πριν ακόμη έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί πληρώνουμε φόρους; Για να έχουμε το κράτος δίπλα μας σε ώρα ανάγκης σε θεομηνίες και σε ακραίες καταστάσεις. Να απολαμβάνουμε τη φροντίδα της δημόσιας υγείας και να έχουμε δημόσια παιδεία της προκοπής. Και οι τρεις αυτοί πυλώνες μπάζουν άσχημα, παρότι μας κοστίζουν ακριβά. Οχι μόνο με ευθύνη των κυβερνήσεων, αλλά και των λειτουργών τους.
Τα ανέβασε πολύ αυτά τα θέματα η Ν.Δ. την προεκλογική περίοδο, γιατί το ζητούσε η κοινωνία, και τώρα ήρθε η ώρα του λογαριασμού.
Στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έγινε η καλύτερη δυνατή επιλογή. Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης θεωρείται διαπαραταξιακά ο πιο ολοκληρωμένος πολιτικός για να ηγηθεί σε αυτό το κρίσιμο υπουργείο. Με όποιον τρόπο μπορεί, πρέπει να οχυρώσει και να οργανώσει τις υπηρεσίες αν, ο μη γένοιτο, συμβεί κάτι απρόοπτο μέσα στο καλοκαίρι. Να αποφευχθεί μια νέα τραγωδία όπως αυτή που ζήσαμε στο Μάτι. Καλύτερα να μη χρειαστεί να δοκιμάσουμε ξανά τις αντοχές του κράτους . Η Αστυνομία και η Πυροσβεστική, ωστόσο, πρέπει να είναι σε θέση μάχης με λεπτομερές σχέδιο μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου. Τα «σου ‘πα μου ‘πες», «σε έψαχνα και δεν σε έβρισκα», «έπαιρνα τηλέφωνο και δεν το σήκωνες», «ήταν η δουλειά του άλλου και όχι δική μου», κανείς πολίτης δεν αντέχει πλέον να τα ακούσει.
Το δεύτερο στοίχημα είναι να μπει μπροστά μια κολοσσιαία επένδυση. Δεν ενδιαφέρει αν θα είναι το Ελληνικό ή κάτι άλλο. Χρειάζεται το φθινόπωρο να μας βρει με μπουλντόζες σε κάτι μεγάλο. Θα είναι η συμβολική πράξη που θα ανοίξει τον χορό για την προσέλκυση επενδυτών. Αυτή είναι η καλύτερη στιγμή για την Ελλάδα και δεν πρέπει να χαθεί.
Το τρίτο στοίχημα είναι το θέμα της φορολογίας. Ξέρουμε ότι ο Αλ. Τσίπρας έχασε για πολλούς λόγους, αλλά και για τον εξής έναν: Στράγγιξε τους Ελληνες και φτωχοποίησε τη μεσαία τάξη. Τα νομοσχέδια στη νέα Ν.Δ. που θα αλλάξουν το σκηνικό είναι έτοιμα εδώ και καιρό. Δεν υπάρχει λόγος καθυστέρησης, πρέπει να ψηφιστούν άμεσα – κάποια και μέσα στο καλοκαίρι.
Η μείωση των φόρων, πάντως, από μόνη της δεν λέει τίποτε, αν δεν συνοδευτεί με μέτρα για διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Εάν δεν εντοπιστούν οι φοροφυγάδες, που είναι πολλοί και γνωστοί, στα έσοδα της χώρας θα γίνει μια τρύπα στο νερό, γιατί θα πληρώνουν τα ίδια πρόσωπα λιγότερους φόρους. Μια τέτοια συνθήκη θα είναι αδιέξοδη και θα αναγκαστεί η νέα κυβέρνηση να επιστρέψει στην υπερφορολόγηση του γνωστού παλιού καιρού. Για να γιατρευτεί μια για πάντα αυτή η αρρώστια, πρέπει να πληρώνουν όλοι από λίγα. Οι λίγοι από πολλά το είδαμε, το ζήσαμε και είναι συνταγή καταστροφής. Δεν χρειάζεται να ανακαλύψει κάνεις ξανά την πυρίτιδα. Να αντιγράψουμε το καλύτερο σύστημα, από οποία χώρα της Ευρώπης μπορούμε, και να το εφαρμόσουμε χωρίς παρέκκλιση. Χωρίς πονηρές διατάξεις, με κρυφές πόρτες και ανοιχτά παραθυράκια για να ξεφεύγουν οι επιτήδειοι.
