Τα δικά μας βάσανα τα περνάνε κι άλλοι. Είδατε τι έγινε στην Αυστρία, μια χώρα που εδώ και πολλές δεκαετίες έχει επενδύσει με τεράστια επιτυχία στον χειμερινό τουρισμό; Και είναι μια επένδυση που πριν από την πανδημία τής απέδιδε τα μέγιστα. Αυτή η βιομηχανία φέτος κατέρρευσε.
Οι τέσσερις μήνες της χειμερινής περιόδου (Νοέμβριος-Φεβρουάριος) ήταν πλήρης αποτυχία, όπως συμπεραίνουν οι οικονομολόγοι του Ινστιτούτου Ερευνών της Βιέννης. Οι αφίξεις επισκεπτών μειώθηκαν κατά 95,1% και τα έσοδα κατά 93,5%. Πανωλεθρία δηλαδή. Αυτή η δραματική μείωση, που είναι συνέχεια της περσινής, υπάρχουν φόβοι ότι μπορεί να οδηγήσει τον τουρισμό σε ένα κύμα χρεοκοπίας τα επόμενα χρόνια, όταν θα έρθει η ώρα να επιστραφούν στις τράπεζες τα δάνεια που έχουν λάβει οι επιχειρήσεις.
Η Αυστρία σε κάθε περίπτωση έχει «λίπος» στην οικονομία της. Ο τουρισμός δεν είναι ο μόνος πυλώνας στον οποίο στηρίζεται. Είναι μια χώρα με εφεδρείες και αντοχές. Στην Ελλάδα δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα. Υπάρχουν πέντε βασικοί πυλώνες ανάπτυξης, ο τουρισμός όμως έχει κομβικό ρόλο και στο ΑΕΠ της χώρας αλλά και στις θέσεις εργασίας, καθώς κατά τον μήνα Αύγουστο -τα καλά τα χρόνια- στην εξυπηρέτηση των επισκεπτών έμμεσα και άμεσα απασχολούνται 1 εκατομμύριο άνθρωποι. Πέρυσι δεν μπορούσε να γίνει τίποτα για να αποτραπεί η ζημιά. Φέτος, στην αρχή του χρόνου, υπήρχαν ελπίδες ότι μπορεί να εξασφαλίζαμε 15 εκατομμύρια τουρίστες, δηλαδή τους μισούς του 2019.
Κάθε εβδομάδα που περνά οι ελπίδες ξεθωριάζουν. Αυτή την ώρα οι κρατήσεις για τους πρώτους μήνες της τουριστικής περιόδου είναι μηδενικές. Αν μπει κανείς στην booking, αυτό το πολυεργαλείο κρατήσεων που κυριαρχεί στην αγορά, θα το διαπιστώσει με το πρώτο σερφάρισμα. Βρίσκεις όποιο δωμάτιο θέλεις, σε όποιο ξενοδοχείο, σε όποιο θέρετρο προτιμάς. Οι tour operators, που έκλειναν όλα τα μεγάλα πακέτα, βρίσκονται σε απόγνωση ενώ οι αεροπορικές εταιρείες στέλνουν συνεχώς sms με μεγάλες εκπτώσεις.
Υπάρχει χρόνος να περιοριστεί η μεγάλη ζημιά στη χώρα μας. Προϋπόθεση , όμως, για να μπει φρένο στην καταστροφή, που ίσως αποβεί μοιραία, είναι να «πρασινίσουν» οι περιοχές που δέχονται τον πολύ κόσμο. Η Ρόδος, η Κρήτη, η Κέρκυρα, η Χαλκιδική, οι Κυκλάδες και πάει λέγοντας πρέπει να εμφανιστούν στον χάρτη ως «καθαρές περιοχές», ως περιοχές απαλλαγμένες από την COVID-19.
Και ταυτόχρονα να εμβολιαστεί το προσωπικό των ξενοδοχείων που θα υποδεχτεί τους εμβολιασμένους τουρίστες. Και πάλι αυτό δεν είναι αρκετό. Πρέπει να ξεκλειδώσουν οι μεγάλες αγορές που μας τροφοδοτούν με εκατομμύρια τουρίστες, με πρώτη τη Βρετανία, που ακόμα δεν έχει δώσει το «πράσινο φως» προκειμένου να φύγουν οι κάτοικοί της για διακοπές. Η αλήθεια είναι ότι οι ίδιοι το επιθυμούν πολύ. Έχουν φτιάξει ήδη τις βαλίτσες. Αυτή την επιθυμία την εισπράττουν οι Έλληνες ξενοδόχοι με τα διαρκή μηνύματα που λαμβάνουν από τους σταθερούς πελάτες τους.
Δεν λέω, για να κερδίσουμε το στοίχημα φέτος χρειαζόμαστε και καλή τύχη, καθώς κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την πορεία και τις μεταλλάξεις του κορωνοϊού. Πρέπει, όμως, και εμείς να εξαντλήσουμε τα περιθώρια όλων όσων μπορούμε να κάνουμε, για να σώσουμε το καλοκαίρι. Και το πρώτο βήμα είναι, όπως λένε πολλοί ειδικοί, να θυσιάσουμε το Πάσχα. Είναι βαρύ για όλους μας, γιατί είναι η δεύτερη Ανάσταση που θα κλειστούμε στα σπίτια. Και το Πάσχα στο χωριό είναι μεγάλη αξία για τον Έλληνα. Όμως, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Αν ορμίσουμε οι Αθηναίοι, οι Θεσσαλονικείς και οι Λαρισαίοι στα χωριά, στήσουμε παρέες και σουβλίσουμε αρνιά στις αυλές των σπιτιών, θα το πληρώσουμε ακριβά αυτό το γλέντι.
Ακούω συχνά αρκετούς να λένε ότι πρέπει να ενισχυθεί από το κράτος ο εσωτερικός τουρισμός. Μια χαρά ιδέα είναι αυτό. Ποιος διαφωνεί να δοθούν κίνητρα και ενισχύσεις, ιδιαίτερα στους Έλληνες που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν δέκα ημέρες διακοπές σε ένα νησί; Αυτό συνέβη και πέρυσι από τις 15 Ιουλίου μέχρι τις 30 Αυγούστου. Όσα ξενοδοχεία άνοιξαν ήταν γεμάτα. Το ίδιο θα συμβεί και φέτος και με το παραπάνω. Πράγματι, οι Έλληνες τουρίστες θα δώσουν μια ανάσα στις επιχειρήσεις του τουρισμού, όπως και στις ταβέρνες, τα μπαρ και τις καφετέριες. Θα κινηθεί χρήμα από τις αποταμιεύσεις στις τράπεζες που έχουν ξεπεράσει τα 20 δισ.
Αυτή η εσωτερική κινητικότητα, όμως, δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά. Πρώτον, γιατί μια μεγάλη ξενοδοχειακή επιχείρηση χρειάζεται τουλάχιστον δύο μήνες πληρότητας για να βγάλει τα έξοδά της και μετά αρχίζει να κερδίζει. Δεύτερον, φέτος θα ανοίξουν όλες οι ξενοδοχειακές μονάδες, ενώ πέρυσι πολλές παρέμειναν κλειστές, άρα η ίδια πίτα, αν δεν έρθουν οι ξένοι, θα μοιραστεί σε πολύ περισσότερα κομμάτια. Και τρίτον, εάν τα περισσότερα χρήματα που θα καταναλωθούν θα είναι από Έλληνες, δεν θα αβγατίσει ο πλούτος της χώρας. Είναι απλά μαθηματικά.
Συμπέρασμα: Απρίλιο και Μάιο πρέπει να επιδείξουμε όλοι κοινωνική συνείδηση και πειθαρχία για να σώσουμε ό,τι μπορεί να διασωθεί. Σε λίγο τα κρατικά επιδόματα θα τελειώσουν. Άρα, η μάχη της επιβίωσης θα είναι πιο δύσκολη για όλους. Μάθαμε καλά τα χρόνια της χρεοκοπίας ότι τα χρήματα δεν φυτρώνουν και ότι μια χώρα δεν μπορεί να δανείζεται στο διηνεκές γιατί τα δανεικά, όσο χαμηλά επιτόκια κι αν έχουν, πρέπει κάποτε να επιστραφούν. Είναι η στιγμή να βάλουμε τα δυνατά μας.
