Η καθημερινότητα ενός τυπικού αντιεμβολιαστή, που δήθεν είναι «ιδεολογικά» αντίθετος και όχι φοβισμένος με τα εμβόλια, είναι η εξής: Μπαίνει στο διαδίκτυο από το πρωί και αναπαράγει ό,τι μπαρούφα διαβάσει. Από τα τσιπάκια του Μπιλ Γκέιτς μέχρι τα επτά εμβόλια του Αντίχριστου. Κυκλοφορεί στους δρόμους χωρίς μάσκα, αγκαλιάζεται και φιλιέται με φίλους και γνωστούς, ενώ χαρακτηρίζει «πρόβατα» όλους εμάς που για τρίτη φορά σηκώνουμε το μανίκι στα εμβολιαστικά κέντρα.
Γράφει ο Γιάννης Πολίτης
Το βράδυ, όμως, η δράση του αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον, γιατί γίνεται αντιστασιακή πράξη. Μαζεύεται με τους φίλους που έχουν την ίδια άποψη για τα πράγματα και κάνουν πικ-νικ στις πλατείες. Στρώνουν τραπεζομάντιλα, παίρνουν σουβλάκια και μπίρες και αρχίζει το πάρτι. Τηρούν, μάλιστα, τον βασικό κανόνα επικοινωνίας που λέει πως αν δεν μαθευτεί ένα γεγονός, είναι σαν να μην έγινε.
Έτσι, μόλις ανάψει το γλέντι, ανοίγουν τα κινητά και ανεβάζουν βίντεο με τα μηνύματά τους που λένε ότι «εμείς δεν θα πατήσουμε ποτέ στα εστιατόρια και στις ταβέρνες αυτών που μας ζητούν πιστοποιητικά εμβολιασμού». Και επειδή η αριθμητική δεν κάνει ποτέ λάθος, ένα μεγάλο ποσοστό από αυτούς αρρωσταίνει. Όσοι νοσήσουν βαριά, ξεχνούν τα όσα έλεγαν μέχρι εκείνη την ώρα και τρέχουν στα νοσοκομεία. Εκεί, ξαφνικά ξεχνούν ότι είναι αντισυστημικοί και ότι δεν πιστεύουν στον θανατηφόρο κορωνοϊό και χρησιμοποιούν όλες τις γνωστές παραδοσιακές ρουσφετολογικές συνταγές. Τηλεφωνούν σε φίλους και γνωστούς που ξέρουν κάποιον γιατρό για να βρουν κρεβάτι στην εντατική.
Αυτά δεν τα φαντάζομαι. Είναι πράγματα που συμβαίνουν και τα λένε δημοσίως γιατροί που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, στο «Σωτηρία» και σε άλλα νοσοκομεία. Οι «ασυμβίβαστοι» λοιπόν (είμαι σίγουρος ότι κάποιοι από την ίδια ομάδα θα πρωτοστατήσουν και στο νέο κίνημα εναντίον της απογραφής) ξεχνούν κάτι πολύ βασικό. Το κρεβάτι στην εντατική που εξασφάλισαν με βύσμα και πιθανότατα δεν θα το είχαν χρειαστεί αν ήταν εμβολιασμένοι, το στέρησαν από έναν καρκινοπαθή, από έναν καρδιοπαθή που περιμένει μήνες να χειρουργηθεί ή από έναν νέο που έπεσε θύμα τροχαίου. Αυτό είναι άδικο και αντικοινωνικό, γιατί στο κάτω-κάτω της γραφής όποιος δεν πιστεύει στον κορωνοϊό και στα εμβόλια και τα θεωρεί διαβόλους του συστήματος, ας καθίσει στο σπίτι του και να μη χρησιμοποιεί με δόλιους τρόπους συστημικά μέσα όταν αρρωστήσει.
Όλα αυτά είναι φαινόμενα που θα ενταθούν τις προσεχείς εβδομάδες, καθώς το πέμπτο κύμα της πανδημίας θα είναι σαρωτικό. Τα κρούσματα θα ξεπεράσουν τα 12.000 την ημέρα και οι νεκροί θα φτάσουν τους εκατό. Είναι απολύτως κατανοητό γιατί η κυβέρνηση δεν θέλει να κλείσει ξανά τη χώρα. Δεν το αντέχουν ούτε οι πολίτες ούτε η οικονομία. Τρία πράγματα, όμως, θα αναγκαστεί το υπουργείο Υγείας να υιοθετήσει από τις πολλές προτάσεις που καταθέτουν οι ειδικοί. Πρώτα θα επιβάλει ένα είδος lockdown στους ανεμβολίαστους, όπως έγινε στην Αυστρία, για να περάσουν τα Χριστούγεννα στο σπίτι τους. Το δεύτερο μέτρο είναι ότι θα αυξήσει την υποχρεωτικότητα σε ένστολους και λειτουργούς του Δημοσίου που έρχονται σε επαφή με τους πολίτες. Εκτός κι αν τις προσεχείς ημέρες γίνει το θαύμα και από φόβο ή ανάγκη τρέξουν όλοι να εμβολιαστούν.
Το τρίτο είναι ότι θα επαναφέρει ξανά σε μεγάλος μέρος των εργαζομένων την εξ αποστάσεως εργασία. Είναι ώρα να κατανοήσουμε ότι αυτό θα συνέβαινε κάποια στιγμή παγκοσμίως στα μεγάλα αστικά κέντρα και χωρίς την πανδημία. Ο κορωνοϊός έδωσε την ευκαιρία να επιταχυνθούν οι διαδικασίες. Οι λόγοι που επιβάλλουν κυκλική παρουσία των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς είναι περιβαλλοντικοί, αλλά και οικονομικοί καθώς περιορίζουν το κόστος λειτουργίας των επιχειρήσεων. Ήδη, μεγάλες τράπεζες και ιδιωτικές εταιρείες ξενοικιάζουν κτίρια, καθώς πολλοί υπάλληλοι αρκετές ημέρες εργάζονται από το σπίτι τους. Δεν έχουν πλέον, με άλλα λόγια, δική τους μόνιμη καρέκλα, τραπέζι και τηλέφωνο. Κλείνουν ηλεκτρονικά έναν χώρο από την προηγούμενη για την ημέρα που θα βρίσκονται στο γραφείο.
Είναι μια νέα παγκόσμια τάση. Αυτή η νέα πραγματικότητα θα περάσει από πολλές φάσεις, γιατί δημιουργούνται κάθε ημέρα νέα αναπάντητα ερωτήματα για τις σχέσεις εργασίας και τις αμοιβές των ανθρώπων που θα εργάζονται κυρίως από το σπίτι. Για παράδειγμα, μία Ελληνίδα υπάλληλος πολυεθνικής που εδρεύει στο Λονδίνο, πλέον της δόθηκε η εντολή να εργάζεται από το σπίτι της στην Αθήνα. Και η αμοιβή της μειώθηκε στο μισό, αφού εκτιμήθηκε ότι το κόστος ζωής στη χώρα μας είναι πολύ χαμηλότερο από το κόστος ζωής στη Βρετανία.
Το θέμα απασχολεί τις αρμόδιες επιτροπές στην Κομισιόν και κυρίως στον ΟΗΕ, που διαθέτει ένα συγκροτημένο θεσμικό όργανο υψηλού κύρους και φήμης για να χειρίζεται τέτοιες καταστάσεις. Είναι η Επιτροπή Διεθνούς Υπαλληλίας του ΟΗΕ στην οποία η Ελλάδα έχει καθοριστικό λόγο, καθώς πριν από μία εβδομάδα εξελέγη μέλος της επιτροπής, με πρόταση του υπουργείου Εξωτερικών, ο ομότιμος καθηγητής της Νομικής Σπύρος Φλογαΐτης μαζί με τους εκπροσώπους των ΗΠΑ και του Καναδά, ενώ αποκλείστηκε ο εκπρόσωπος της Μεγάλης Βρετανίας.
Δύο ημέρες αργότερα ορίστηκε, με απόφαση της Κομισιόν, πρόεδρος της επιτροπής για το μέλλον του κοινωνικού κράτους και της εργασίας η Άννα Διαμαντοπούλου. Αυτές οι θέσεις που καταλαμβάνουν διαπρεπείς Έλληνες σε σημαντικούς παγκόσμιους φορείς έχουν μεγάλη σημασία για τον διεθνή πλέον ρόλο της χώρας μας, καθώς ο πλανήτης μπαίνει σε μία νέα εποχή στην οποία όλα δείχνουν ότι δεν θα είμαστε απόντες.
