Η συνταγή του Ξέρξη είναι απαραίτητη για να πετύχει το πείραμα του Νότη Μηταράκη, ή δεν ξέρω ποιου άλλου έξυπνου είναι η ιδέα για τη δημιουργία πλωτού πλαστικού τείχους στο Αιγαίο. Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι η φύση τιμωρεί τις επιπολαιότητες. Με την πρώτη δυνατή κακοκαιρία που θα σηκωθούν κύματα βουνά, το φράγμα θα εξαφανιστεί με όποιες προδιαγραφές και αν κατασκευαστεί. Τα ίδια έπαθε ο Τραμπ με το ατσάλινο τείχος στο Μεξικό. Ενας ανεμοστρόβιλος το έκανε κομμάτια. Εκτός και αν διαταχθούν οι λιμενικοί να μαστιγώνουν τη θάλασσα όπως ο Πέρσης βασιλιάς, κάθε φορά που θα ανεβαίνουν τα μποφόρ. Ας σοβαρευτούμε: αυτό το φράγμα είναι μια κακή ιδέα. Δεν θα προσφέρει τίποτα απολύτως. Δεν θα εμποδίσει τους δουλεμπόρους και ο συμβολισμός που εκπέμπει σε όλο τον κόσμο είναι αρνητικός, για μια χώρα που έδωσε για χρόνια, πριν κουραστεί και γονατίσει, μαθήματα ανθρωπιάς σε όλο τον πλανήτη.
Μου είναι αδύνατο να δω τη σκοπιμότητα αυτής της κατασκευής. Ακόμη και αν δεν πάρουν τα κύματα το φράγμα, που θα το πάρουν, οι δουλέμποροι θα το παρακάμψουν. Είναι μόλις 2.700 μέτρα, όσο δηλαδή μισή παραλία από εκείνες τις μεγάλες της Νάξου. Ποιο εμπόδιο και σε ποιους θα βάλει αυτή η κατασκευή; Απλώς θα είναι 500 χιλιάρικα, που δεν μας περισσεύουν, πεταμένα στη θάλασσα.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ξεκίνησε εξαιρετικά σε όλους τους τομείς και στο μεταναστευτικό. Οσα εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, για τις πρωτοβουλίες που θα πάρει στην Ευρώπη να κινητοποιήσει τους εταίρους μας, καθώς και οι κινήσεις για μετεγκατάσταση των μεταναστών στην ενδοχώρα, μπορεί να μην άρεσαν στη σκληρή Δεξιά, προκάλεσαν ανακούφιση, όμως, σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο. Πράγματι, η μετεγκατάσταση δείχνει να βαλτώνει. Ξέρουμε πώς σκέφτονται οι δήμαρχοι. Ξέρουμε πώς αντιδρούν και οι πολίτες. Ισχύει για όλους το ίδιο δόγμα: μακριά από την πόρτα μας και ό,τι θέλετε κάνετε. Μπορεί ο επικοινωνιακός αντιπερισπασμός της κυβέρνησης σε αυτή τη στασιμότητα να είναι ένα πλωτό φράγμα; Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλον λόγο που γίνεται, πλην της ικανοποίησης μέρους του κομματικού ακροατηρίου της Ν.Δ., που απαιτεί σκληρά μέτρα, χωρίς όμως να τα προσδιορίζει.
Είμαι σίγουρος ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε αμηχανία. Μπλόκαρε από τις συνεχείς μεγάλες ροές. Την έχει ξεπεράσει το πρόβλημα. Το έχουν καταλάβει και οι πολίτες και το αποτυπώνουν στις δημοσκοπήσεις. Ενώ η κυβέρνηση σε όλα τα θέματα σαρώνει, στο μεταναστευτικό υπάρχει ζήτημα, το οποίο θα μεγαλώσει γεωμετρικά. Οταν κάτι στραβώνει όμως, η μόνη λύση είναι να το πάρεις από την αρχή. Σίγουρα έτσι θα βρεις πού γίνεται το λάθος. Ας θυμηθούμε:
Το καλοκαίρι του 2015, η Ελλάδα τρόμαξε και η Ευρώπη αιφνιδιάστηκε από την τεράστια προσφυγική ροή στα νησιά του Αιγαίου. Οι συνέπειες από τη μαζική είσοδο εκατοντάδων χιλιάδων κατατρεγμένων ανθρώπων από τον πόλεμο και τη φτώχεια στη Γηραιά Ηπειρο ήταν τεράστιες. Προκάλεσαν αλυσιδωτές αντιδράσεις στις κοινωνίες όλων των χωρών αλλά και στο πολιτικό σύστημα, με αποτέλεσμα ανατροπές και νέες ισορροπίες.
Μεγάλα προσφυγικά ρεύματα συγκεντρώθηκαν στα παράλια της Τουρκίας με στόχο να χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα ως εύκολο πέρασμα για τον τελικό τους προορισμό, που ήταν οι κεντρικές χώρες της Ευρώπης, όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Δανία και η Σουηδία.
Στην Τουρκία, δημιουργήθηκε μια τεράστια επιχείρηση εμπορίου ανθρώπινων ψυχών, η οποία ανθεί και γιγαντώνεται ημέρα με την ημέρα.
Οι ξεριζωμένοι, που ψάχνουν ασφαλές καταφύγιο στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας, αναγκαστικά προσφεύγουν στους διακινητές και έναντι υψηλού αντιτίμου, που κυμαίνεται από 3. 000 έως 10. 000 δολάρια -ανά άτομο ή ανά οικογένεια κατά περίσταση-, εξασφαλίζουν τη μετακίνησή τους από την Τουρκία στη Λέσβο, στη Χίο και στη Σάμο.
Η μετακίνηση γίνεται ως εξής: Οι δουλέμποροι στοιβάζουν σε μικρά φουσκωτά σκάφη πρόσφυγες και μετανάστες και, όταν φτάνουν κοντά στις ελληνικές ακτές, συνήθως βουλιάζουν τη βάρκα και έτσι οι άνθρωποι βρίσκονται ναυαγοί μεσοπέλαγα, με αποτέλεσμα αναγκαστικά να τους διασώζει το Λιμενικό.
Αυτή τη διαδικασία, που παραμένει ολόιδια, το πλωτό φράγμα σε τι θα την εμποδίσει; Οι λύσεις είναι άλλες και συγκεκριμένες. Η Αθήνα δεν αρκεί πλέον να εξηγεί στους Ευρωπαίους, πρέπει να ουρλιάξει, μέχρι να βρει αυτιά να την ακούσουν, ότι μόνη δεν μπορεί να σηκώσει αυτό το βάρος, που στο κάτω κάτω της γραφής δεν είναι δικό της. Στην κεντρική Ευρώπη θέλουν να πάνε αυτοι οι άνθρωποι, δεν θέλουν να μείνουν εδώ.
Με τον Ερντογάν μόνο η Γερμανία αυτή την ώρα μπορεί να κάνει νέα συμφωνία, για λόγους που είναι σε όλους γνωστοί. Η Γαλλία δυστυχώς για εμάς δεν μπορεί.
Ταυτόχρονα, πρέπει να γίνει χωρίς άλλη καθυστέρηση η αποσυμφόρηση των νησιών. Ο διάλογος με τους δημάρχους κάποτε πρέπει να τελειώνει. Το κεντρικό κράτος πρέπει να λειτουργήσει αποφασιστικά.
Και κάτι άλλο πολύ σημαντικό. Τα νησιά είναι γεμάτα πράκτορες κρυμμένους μέσα σε ύποπτες ΜΚΟ. Αν αυτοί οι άνθρωποι δεν εντοπιστούν και φύγουν από την Ελλάδα, ανά πάσα στιγμή μπορούν να στήσουν προβοκάτσιες με απρόβλεπτες συνέπειες.
