Τα πιο σύνθετα θέματα επιλύονται με τον πιο απλό τρόπο. Αρκεί κανείς να χρησιμοποιήσει την απλή λογική. Ούτε σύνθετα μαθηματικά χρειάζονται. Η πρακτική αριθμητική είναι αρκετή. Μιλάμε ακριβώς 10 χρόνια για τα «κόκκινα» δάνεια και τα χρεοκοπημένα νοικοκυριά και καλά κάνουμε. Είπαν, όμως, όλοι οι πολιτικοί πολλά. Μπέρδεψαν τον κόσμο που έχει ανάγκη να σώσει το σπίτι του και εξόργισαν εκείνους που έσφιξαν το ζωνάρι, στέρησαν από τα παιδιά τους αναγκαία αγαθά, προκειμένου να είναι συνεπείς και να πληρώνουν τη δόση κάθε πρώτη του μήνα.
Πρώτα ήρθε ο νόμος Κατσέλη. Νόμο ΠΑΣΟΚ να τον λέμε καλύτερα. Ηταν πολύ γενναιόδωρη ρύθμιση. Πουθενά στον κόσμο δεν έχει γίνει. Εφαρμόστηκε επί δικαίων και αδίκων. Πράγματι, σώθηκαν οι χρεοκοπημένοι και κράτησαν το κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, αλλά μπούκαραν και πολλοί αετονύχηδες. Ανθρωποι, με δεύτερη κατοικία σε κοσμικά νησιά που θα τη ζήλευαν οι πλούσιοι, με τερτίπια κατάφεραν να ρυθμίσουν την επίσης πολυτελή κατοικία τους στην Αθήνα. Ωραία χρόνια για τους αεριτζήδες. Είδαν φως και μπήκαν. Αλλοι έζησαν για καιρό τσάμπα σε βίλες που τρίβεις τα μάτια σου, χωρίς να πληρώσουν φράγκο. Πήραν το ακριβό σπίτι με δάνειο, τότε που οι τράπεζες μοίραζαν λεφτά με το τσουβάλι, σου αγόραζαν επιπλέον τα έπιπλα και σου περίσσευε και κάτι. Υστερα αυτοί έπαψαν να πληρώνουν δόσεις. Εξαφάνισαν δόλια τα άλλα περιουσιακά τους στοιχεία και έζησαν για όσο μπόρεσαν στο δανεικό σπίτι απολύτως δωρεάν. Στην υγειά των κορόιδων. Αυτών που θα πληρώνουν για χρόνια τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών και αυτών που μάζευαν ευρώ-ευρώ για να πληρώσουν βρέξει-χιονίσει τη δόση για το τριάρι στο Κερατσίνι.
Αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα στην οποία γλεντούν οι φοροφυγάδες. Το ελληνικό Δημόσιο μπορεί να μη σηκώνει μύγα στο σπαθί του αν βρεθεί μπροστά του κάποιος γονατισμένος φουκαράς, αλλά κατά τα άλλα δεν έχει απαντήσεις στο ερώτημα ποιοι είναι οι φτωχοί και ποιοι οι πλούσιοι. Γι’ αυτό μοιράζει επιδόματα θέρμανσης σε βίλες στην Εκάλη. Στη χώρα μας πληρώνουν οι λίγοι πολλά και οι πολλοί τίποτα. Οι στρατηγοί και οι ανώτατοι δικαστές δεν παίρνουν σε έναν μήνα όσα βγάζει ένας εργατοτεχνίτης την εβδομάδα. Μαύρα και αφορολόγητα. Ασε που κάποιοι από αυτούς έχουν κλείσει τα βιβλία και δηλώνουν άνεργοι. Προφανώς, έχουν επωφεληθεί όλων των ευεργετικών ρυθμίσεων. Και από κοντά υπάρχουν ακόμη αρκετοί γιατροί, δικηγόροι και κάθε λογής ελεύθεροι επαγγελματίες, που δηλώνουν εισόδημα μικρότερο από τη γραμματέα τους.
Είχα μια ελπίδα: ότι οι εκπρόσωποι των δανειστών, που πηγαινοέρχονταν για χρόνια στην Αθήνα με ξινισμένο ύφος σωτήρα, ότι εκτός από τις περικοπές μισθών και συντάξεων θα έκαναν και καμιά δουλειά της προκοπής. Αυτή θα ήταν να εφαρμόσουν στο ελληνικό Δημόσιο ένα μοντέλο λειτουργίας μιας οργανωμένης ευρωπαϊκής χώρας. Σιγά μην ασχολήθηκαν. Ηταν οι μόνοι που είχαν την ευκαιρία και την απόλυτη εξουσία τότε να μας κάνουν μια κανονική χώρα, ώστε να μη βρεθούμε στο μέλλον ξανά στην ίδια θέση. Αντ’ αυτού προτιμούσαν να παριστάνουν τους τιμωρούς.
Ετσι τώρα που δήθεν βγήκαμε από τα μνημόνια, για να μη συνεχίσουμε να κοροϊδευόμαστε πρέπει μόνοι μας πλέον να διακριβώσουμε ποιοι είναι οι πραγματικοί φτωχοί. Ποιοι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και δεν φαίνεται να αποκτούν στο άμεσο μέλλον. Αυτούς δεν έχει δικαίωμα ένα κράτος δικαίου να τους εγκαταλείψει. Πρέπει να προστατέψει τους ίδιους και τα παιδιά τους με κάθε τρόπο. Αυτή δεν είναι ούτε αριστερή ούτε δεξιά πολιτική. Είναι βασική υποχρέωση μιας πολιτισμένης κοινωνίας.
Από τον εξαιρετικά αβανταδόρικο νόμο Κατσέλη και τη μεσοβέζικη ρύθμιση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορούμε να πάμε στο απόλυτο τίποτε, με το επιχείρημα ότι είναι πάρα πολλοί οι στρατηγικοί κακοπληρωτές. Αν είναι πολλοί, να τους εντοπίσουμε. Πλέον υπάρχουν πολλά εργαλεία γι’ αυτό. Τα έχουν και οι τράπεζες και η εφορία. Καμιά προστασία προς κανέναν δεν νοείται, είναι απάνθρωπο. Οι πραγματικοί φτωχοί προφανώς δεν έχουν ούτε ρετιρέ στο Κολωνάκι, ούτε βίλα στην Εκάλη, αλλά ένα μικρό διαμέρισμα σε μια λαϊκή περιοχή. Σιγά τα κέρδη του τραπεζικού συστήματος αν ένα δυάρι στο Πέραμα βγει στο σφυρί. Θα είναι πολλαπλάσιο το κοινωνικό όφελος αν αυτοί οι άνθρωποι συνεχίσουν να ζουν στο φτωχικό τους με μια μικρή συμβολική δόση τον μήνα. Επαναλαμβάνω, όμως : υπό την προϋπόθεση να είναι στα αλήθεια φτωχοί και όχι κατεργάρηδες.
Και κάτι τελευταίο. Ποιος και πότε θα ανταμείψει τους καλοπληρωτές; Αυτούς που μάτωσαν για να είναι συνεπείς. Είναι αυτοί που κράτησαν τη χώρα όρθια. Υπάρχει τρόπος ανταμοιβής. Δίκαιος και λογικός. Οσοι δεν καθυστέρησαν ούτε μέρα το δάνειό τους να τους δοθεί μπόνους στα επιτόκια που πληρώνουν. Είναι παράλογο αυτό, τραπεζίτες μου;
