Η Ρεγγίνα Βάρτζελη είναι μια πολύ ικανή γυναίκα. Εξυπνη και αποτελεσματική. Κυβέρνησε με σιδηρά πυγμή τη χώρα όταν εξουσίαζε το Μέγαρο Μαξίμου, την περίοδο του πρώτου μνημονίου. Εκείνη αποφάσιζε ποιοι θα μπουν στο ιερό του συστήματος εξουσίας σε όλη την κλίμακα. Ηλεγχε τα πάντα όλα. Τοποθετήσεις, διορισμούς, πολιτικές συμπεριφορές και τακτικές στελεχών. Ακουγαν το όνομά της οι υπουργοί και τους έπιανε ταραχή. Σήκωναν το κινητό οι βουλευτές και ετοίμαζαν μια πρόχειρη δικαιολογία για να γλιτώσουν την κατσάδα αν δεν είχαν υπερασπιστεί όσο έπρεπε τον Γιώργο Παπανδρέου, τα πέτρινα χρόνια του 2010 και 2011. Το παραδέχθηκε και δημοσίως ο βουλευτής Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος. Ηταν τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ έστελνε τελεσίγραφα από την πλατεία Συντάγματος στην ανάλγητη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Ηταν πιο δυνατή και από τον πρώτο τη τάξει υπουργό του Γιώργου, τον Γιάννη Ραγκούση, που εδώ και μήνες είναι πιο ΣΥΡΙΖΑ από του Συριζαίους.
Τώρα όλα είναι αλλιώς. Τα ίδια πρόσωπα που ήταν στο στόχαστρο της Κουμουνδούρου ως «μνημονιακοί γερμανοτσολιάδες» γίνονται η σημαία της διερεύνησης του νέου φορέα του Αλέξη Τσiπρα. Το ΠΑΣΟΚ εκείνης της περιόδου γκρεμίστηκε με θόρυβο. Ο Γιώργος Παπανδρέου εξαφανίστηκε πολιτικά για καιρό. Όμως οι στρατηγοί του, ο ένας μετά τον άλλον, ετοιμάζουν νέα καριέρα. Ξανά ως αφεντικά, όχι ως απλοί, ταπεινοί στρατιώτες που είδαν το αριστερό φως το αληθινό. Αντίθετα, θα μεταφέρουν την τεχνογνωσία τους για τη δημιουργία του νέου αντικυβερνητικού μετώπου.
Η Πασοκομανία στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η πρώτη αξία αυτή την περίοδο. Και ας ουρλιάζουν εκείνοι που ίδρυσαν αυτό το κόμμα και από κοντά η νεολαία τους. Οι φωνές του Φίλη και των άλλων ακούγονται σαν ψίθυροι παλιών, μπροστά στην ορμητική είσοδο των «νέων».
Κοιτάξτε τι έπαθαν οι παλιοί Συριζαίοι. Έρχονται να τους οργανώσουν εκείνοι που είχαν βαφτίσει εχθρούς τους. Τα δε στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έφυγαν νωρίς, για να γλιτώσουν την αυστηρή επετηρίδα της Χαριλάου Τρικουπη και την αλαζονεία των υπασπιστών του Γιώργου, τώρα τους βρίσκουν ξανά πάνω από το κεφάλι τους.
Το νέο κόμμα που είναι στα σκαριά, όσο και αν δεν ομολογείται από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που επιμένουν ότι δεν φτιάχνουν το νέο ΠΑΣΟΚ γιατί η σκέψη και μόνο ενοχλεί τον βαθύ ΣΥΡΙΖΑ, στοχεύει να πιάσει το νήμα με τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της Κεντροαριστεράς και όλους όσοι λειτουργούν ακόμα με το αντιδεξιό σύνδρομο.
Πλέον ο πρώην πρωθυπουργός ξετυλίγει το σχέδιό του. Θα επιχειρήσει να διευρύνει το ακροατήριό του και να συνδέσει με ένα δήθεν «προοδευτικό νήμα» τις διαφορετικές γενιές που η μια δίνει τη σκυτάλη στην άλλη. Ξεκινώντας από το ΕΑΜ και την Εθνική Αντίσταση, τη γενιά του 114, του Πολυτεχνείου και την αλλαγή του 1981, κλέβοντας από τη Φώφη την κληρονομιά του μεγάλου Ανδρέα Παπανδρέου.
Έτσι θα καλεί συνεχώς τους λεγόμενους προοδευτικούς πολίτες να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, οργανώνοντας παντού στην Ελλάδα την «Προοδευτική Συμμαχία». Με αυτόν τον τρόπο ανοίγει διάπλατα τα παράθυρα του κόμματος για την ένταξη όσων Πασοκτζήδων δεν θέλουν τον Μητσοτάκη.
Για την επίτευξη του σκοπού ο Αλέξης Τσίπρας δεν μιμείται μόνο τις φράσεις και τις κινήσεις του Ανδρέα, μιμείται ακόμη και τον τόνο της φωνής του. Το περιβάλλον του έχει τόσο πολύ εξοικειωθεί με την ιδέα, που σχολιάζει με κάθε ευκαιρία ότι ο Τσίπρας έχει όλα τα ταλέντα του Παπανδρέου.
Οι μετακινήσεις των ψηφοφόρων τα χρόνια της κρίσης ήταν πρωτόγνωρες. Το ΠΑΣΟΚ έπεσε εύκολα. Δεν πρόλαβε να δώσει μάχη. Δεν κατάφερε καν να υπερασπιστεί τον εαυτό του και να θυμίσει ότι επί ημερών του δεν συνέβησαν μόνο άσχημα πράγματα στη χώρα. Έγινε μια μεγάλη κοινωνική ανατροπή και τερματίστηκε ουσιαστικά ο εμφύλιος. Ο μεγάλος κερδισμένος είναι ο Αλέξης Τσίπρας, που πήρε αμέσως τα μεγαλύτερα φέουδα της παλιάς επικράτειας του κόμματος του Ανδρέα. Έτσι έφθασε στην εξουσία. Με τα συνθήματα και τις υποσχέσεις για επιστροφή στις καλές εποχές. Το μεγαλύτερο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ ήταν έτοιμο να τον ακούσει, να τον πιστέψει και να τον ακολουθήσει.
Υπήρξε, όμως, και ένα σημαντικό ποσοστό που ακολούθησε αντίθετη πορεία. Ήταν οι άνθρωποι που γύρισαν την πλάτη στον ανερχόμενο ΣΥΡΙΖΑ και μπήκαν κάτω από την ομπρέλα του λεγόμενου «ευρωπαϊκού τόξου».
Το μεγάλο ερώτημα είναι αν οι ηχηρές μεταγραφές στελεχών του παλιού ΠΑΣΟΚ φέρνουν ακόμη ψήφους στην Κουμουνδούρου, γιατί ο κόσμος που έχει απομείνει στη Φώφη έχει άλλα χαρακτηριστικά. Οι περισσότεροι ψηφοφόροι της, μάλιστα, θα ήταν πιο θετικοί με μια συνεργασία με τη Ν.Δ. παρά με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά έδειχναν τα προεκλογικά ευρήματα των δημοσκόπων.
Αν αυτό ισχύει και σήμερα, υπάρχει ο κίνδυνος να αποδειχθούν χαμένος χρόνος και χαμένα λόγια οι αντιγραφές του 1981. Και το μόνο κέρδος -δεν το λες μικρό- θα είναι η πιο εύκολη διασφάλιση του διαβατηρίου για τα φανταχτερά σαλόνια της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, που γοητεύουν εδώ και χρόνια την προεδρική ομάδα στην Κουμουνδούρου.
