Να το πάρουμε από την αρχή. Ποιο είναι το αλφαβητάρι του καλού δημάρχου; Πρώτον, μαζεύει τα σκουπίδια και πλένει τους δρόμους, καθαρίζει την βρωμιά από τα γκράφιτι και βάφει ή ασβεστώνει τους μαντρότοιχους. Δεύτερον, φτιάχνει τα πεζοδρόμια και τα συντηρεί. Τρίτον, φροντίζει το πράσινο και το αβγατίζει όπου υπάρχει χώρος. Τέταρτον, συντηρεί τις παιδικές χαρές και τα παγκάκια. Πέμπτον, δημιουργεί χώρους στάθμευσης για τους επισκέπτες στις πόλεις και τα χωριά της περιοχής που ελέγχει. Έκτον, επεκτείνει διαρκώς το δίκτυο αποχέτευσης και φροντίζει να συνδέονται οι νέες κατοικίες και σίγουρα οι επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος σε αυτό. Και τίποτε άλλο να μην κάνει, αν σε αυτές τις έξι δουλειές είναι συστηματικός και συνεπής, επανεκλέγεται με άνεση.
Του Γιάννη Πολίτη
Αρκετοί δήμαρχοι της περιφέρειας είναι φωνακλάδες και συνδικαλιστές παλαιάς κοπής. Στήνουν καβγάδες κάθε τρεις και λίγο ότι δήθεν το κεντρικό κράτος δεν τους δίνει αρμοδιότητες για να ξεδιπλώσουν το όραμά τους και, μόλις πάρουν αυτό που θέλουν, δεν ξέρουν τι να το κάνουν. Έρχονται στην Αθήνα, ζητιανεύουν στα υπουργεία επιχορηγήσεις και μετά βρίσκουν εργολάβους της συμφοράς και αφήνουν τα έργα στη μέση, μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού. Το μόνο που πετυχαίνουν στα σίγουρα είναι οι λεγόμενοι «μουσικοί Αύγουστοι» με χορούς και πανηγύρια στις πλατείες. Κι αυτό γιατί περιλαμβάνει εμφάνιση στην εξέδρα με χειροκρότημα και άπειρες χαιρετούρες με τους ντόπιους που ζουν στις μεγάλες πόλεις και ήρθαν για καλοκαίρι στο χωριό.
Άσε που η τραγωδία στο Μάτι δεν φαίνεται να έχει διδάξει τίποτε τους αυτοδιοικητικούς παράγοντες σε πολλές περιοχές της χώρας, καθώς συνεχίζουν να είναι ακαθάριστοι οι κοινόχρηστοι χώροι, να μην έχουν ληφθεί μέτρα πρόνοιας με πυροσβεστήρες και κρουνούς σε κεντρικά σημεία και να μην έχουν απομακρυνθεί τόνοι από εύφλεκτα υλικά και σκουπίδια που υπάρχουν όπου και να κοιτάξεις.
Από την άλλη, ούτε οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες έχουν καθαρίσει πάρκα, δασικές εκτάσεις, δρόμους και ολόκληρες περιοχές που καλύπτονται από σκουπίδια και υλικά που προσφέρονται για ανάπτυξη της φωτιάς. Ακόμη και το εθνικό δίκτυο, σε πολλά σημεία, είναι γεμάτο σκουπίδια.
Γενικό αλαλούμ
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Είναι η σωστή στιγμή, γιατί μόλις επέστρεψαν από τις διακοπές όσοι κατάφεραν να πάνε λίγες μέρες και έχουν νωπές τις θλιβερές εικόνες που αντίκρισαν. Από τις κοσμικές Κυκλάδες μέχρι τους εναλλακτικούς απομακρυσμένους προορισμούς, η κατάσταση ήταν δραματική. Ανοιχτοί ξεχειλισμένοι κάδοι σκουπιδιών με μαύρες σακούλες να σέρνονται στους δρόμους, βρώμικα πεζοδρόμια που θα πλυθούν στα πρωτοβρόχια, τραπεζοκαθίσματα απλωμένα παντού χωρίς να μένει σπιθαμή ελεύθερη να περπατήσεις. Το ίδιο και στις παραλίες. Πελώριες ξαπλώστρες και ομπρέλες απ’ άκρη σ’ άκρη, με τιμές εξωφρενικές. Με απλά λόγια, όποιος δεν έχει να πληρώσει και με το παραπάνω, δεν πάει στην θάλασσα. Και να μην μιλήσουμε για τις τιμές στις μοντέρνες ξύλινες ξαπλώστρες με τα παχιά στρώματα, γιατί σε πιάνει ίλιγγος.
Ωστόσο, αυτή η κατάσταση είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο. Οι δήμαρχοι δεν φταίνε και για αυτό. Αλλού είναι οι ευθύνες και θα επανέλθουμε. Συνεχίζω με την εικόνα των νησιών μας. Ατελείωτα μποτιλιαρίσματα στους δρόμους από επισκέπτες που ψάχνουν να παρκάρουν στα ελάχιστα πάρκινγκ, που θέλει τύχη για να βρεις θέση. Λες και δεν υπάρχουν χωράφια έξω από τους οικισμούς να νοικιάσει ο δήμος με την σεζόν. Και μέσα σ’αυτό το χάος, οι εργολάβοι θυμούνται να κάνουν τις δουλειές που δεν έκαναν τον Μάιο που ήταν τα νησιά άδεια.
Θριαμβολογεί η κυβέρνηση ότι φέτος ο τουρισμός απογειώθηκε. Και ποσοτικά και ποιοτικά. Είκοσι δισεκατομμύρια θα μπουν στην χώρα. Και από κοντά δεκάδες χιλιάδες Αμερικανοί, Ευρωπαίοι και Ισραηλινοί χτίζουν θερινές κατοικίες – κάποιες είναι επαύλεις- σε νησιά, που οι υποδομές τους είναι για κλάματα. Λιμάνια της δεκαετίας του ‘70, αποχετεύσεις που ξεχειλίζουν και σκουπιδότοποι παντού. Όσο για τον τρόπο που χτίζουμε πλησίον των οικισμών που έχουν χαρακτηριστεί παραδοσιακοί, η κατάσταση είναι απερίγραπτη. Έχει χαθεί το μέτρο. Ξεφυτρώνουν ροζ μεζονέτες με γυάλινα μπαλκόνια δίπλα σε πέτρινα αγροτόσπιτα. Πονάνε τα μάτια σου από την κακογουστιά.
Η λύση δεν είναι να χτίζεις – όπως λένε κάποιοι εξυπνάκηδες- σε 15 στρέμματα οικόπεδο, αλλά πώς χτίζεις σε τέσσερα στρέμματα, που είναι ένα λογικό όριο. Το ελβετικό σαλέ σε όσα στρέμματα και να το χτίσεις, θα βγάζει μάτι σε ελληνικό νησί. Κάθε χρόνο, νεόπλουτοι χτίζουν βίλες παντού, λες και γίνεται διαγωνισμός για την πιο κιτς βίλα. Να θυμίσω ότι οι πολεοδομίες που δίνουν τις άδειες ανήκουν πλέον στους δήμους. Και τώρα που μάθαμε ότι οι δήμαρχοι και οι αντιπεριφερειάρχες – με φωτεινές εξαιρέσεις – δεν μπορούν να κάνουν μόνοι τους την δουλειά, είναι ανάγκη να ασχοληθεί το κεντρικό κράτος πολύ σοβαρά, προκειμένου να διαφυλάξει το μοναδικό εθνικό μας προϊόν που είναι το ελληνικό καλοκαίρι. Τώρα, πολίτες, επιχειρηματίες και δήμοι, πριονίζουμε το δημόσιο κλαδί στο οποίο καθόμαστε.
