Η χώρα μπήκε σε περιπέτεια. Και αυτό που ξεκίνησε θα κρατήσει καιρό, μην έχουμε αυταπάτες. Μόλις πήγαμε να βγάλουμε το κεφάλι έξω από το νερό μετά από 10 χρόνια βαθιάς κρίσης, έγινε νέα ανατροπή που βάζει φρένο στην αισιοδοξία που υπήρχε από το καλοκαίρι για σύντομη ανάκαμψη και επιστροφή στην ευημερία με ευρωπαϊκή κανονικότητα.
Μέχρι να πούμε δόξα τω Θεώ, επιστρέψαμε στο βοήθα Παναγιά. Σπάνια στην πολιτική τα πράγματα εξελίσσονται γραμμικά. Και αυτό γιατί σχεδιασμούς δεν κάνουν μόνο οι δικές μας κυβερνήσεις. Κάνουν όλοι και αν τα συμφέροντα δεν συμπίπτουν, έρχεται η εμπλοκή. Το θερμό επεισόδιο που φοβόμαστε από τους Τούρκους είναι εδώ. Ξεκίνησε και βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Ο Ερντογάν έκανε αυτό που δεν είχαμε προβλέψει. Τον περιμέναμε στην Κρήτη ή στο Καστελλόριζο να ψάχνει φυσικό αέριο και εμφανίστηκε στον Εβρο ως ταξιδιωτικός πράκτορας χιλιάδων δυστυχισμένων. Με δωρεάν λεωφορεία και προβοκάτορες συνοδούς που τους καθοδηγούν, Αφγανοί, Πακιστανοί, Ιρανοί, Μαροκινοί και ελάχιστοι Σύροι για ξεκάρφωμα πολιορκούν νυχθημερόν τα σύνορά μας. Και κλιμακώνει καθημερινά με χυδαιότητες την ιδιότυπη επιχείρηση.
Πρόκειται για οργανωμένη από την Αγκυρα εισβολή με διπλή στόχευση. Ο πρώτος στόχος είναι οι ισχυροί της Ευρώπης. Ο δεύτερος είναι η Ελλάδα. Ησσονος σημασίας θέμα αυτή την ώρα για την Αγκυρα τα προβλήματα που δημιουργεί στην Αθήνα. Αυτό να το βάλουμε καλά στο μυαλό μας. Σε αυτήν τη φάση τουλάχιστον, ο σουλτάνος δεν έχει διεκδικήσεις άλλου τύπου από την Ελλάδα. Αυτό θα το κάνει με άλλο τρόπο, άλλη στιγμή. Τώρα του αρκεί να μας αποσυντονίζει και να δοκιμάζει τις αντοχές μας. Χρήματα θέλει και μάλιστα πολλά για να συνεχίσει να κρατάει μετανάστες στην επικράτειά του. Αυτός είναι ένας άλλος, αλλά επίσης μεγάλος, κουμπαράς σαν εκείνον που ονειρεύεται για τους υδρογονάνθρακες. Στους υπολογισμούς του είναι μια δεύτερη φλέβα χρυσού. Θέλει να ρέουν τα ευρώ στην Τουρκία με αφθονία, ώστε να ρυθμίζει με μέτρο τη στρόφιγγα. Δεν χρειάζονται βαθυστόχαστες αναλύσεις για να καταλάβουν οι Βρυξέλλες, το Παρίσι και το Βερολίνο τι κάνει ακριβώς αυτή την ώρα η Τουρκία.
Γνωρίζει πολύ καλά ο Ερντογάν αυτό που ξέρουμε όλοι. Οι Ευρωπαίοι τόσα χρόνια δεν έχουν καταλήξει ακόμη τι θα κάνουν με τις μεγάλες μεταναστευτικές ροές που τους απειλούν. Κρύφτηκαν για καιρό πίσω από την Ελλάδα. Εδωσαν χρήματα στις ΜΚΟ για να κρατούν στα ελληνικά νησιά με όποιο τρόπο μπορούν τους μετανάστες. Ολο αυτό ήταν ασπιρίνη για τον καρκίνο. Και πολύ άντεξε να σηκώσει η Ελλάδα σχεδόν έξι χρόνια αυτό τον παιδαριώδη χειρισμό των ισχυρών συμμάχων της. Εκαναν σαν να μην έβλεπαν πόσα εκατομμύρια μεταναστών έχουν συγκεντρωθεί στην Τουρκία. Δήθεν δεν είχε περάσει από το μυαλό τους ότι κάποια μέρα ο Ερντογάν θα εκβίαζε με τον τρόπο που ξέρει.
Τα διεθνή θέματα για να μπορεί κάποιος να τα ερμηνεύει πρέπει να παρατηρεί τη μεγάλη εικόνα. Οταν ερμηνεύουμε την Τουρκία μόνο μέσα από το πρίσμα των σχέσεών μας μαζί της κάνουμε λάθη. ?εν είμαστε ο μόνος πονοκέφαλος των γειτόνων. Εμάς μας χρησιμοποιούν κατά περίπτωση. Η Τουρκία είναι μια μεγάλη περιφερειακή δύναμη, με έναν απολυταρχικό ματαιόδοξο ηγέτη, που αυτή την ώρα δεν του βγαίνει τίποτα. Στη Συρία έμπλεξε άσχημα και η στρατηγική του να πατάει σε δύο βάρκες, στην αμερικανική και στη ρωσική, δεν τον πήγε μακριά. Πλέον, η σχέση του και με τις δύο μεγάλες δυνάμεις είναι μετέωρη. Είναι έτοιμος να κάνει το τρίτο λάθος. Εκβιάζει χυδαία την Ευρώπη. Φαντασιώνεται τη στιγμή που θα καθίσει σε ένα τραπέζι με τη Μέρκελ και τον Μακρόν και θα πάρει όλα όσα ζητήσει για να μη γεμίσει την Ευρώπη μετανάστες, αλλά και θα εξασφαλίσει και την ανοχή τους για την επιρροή που επιζητά στη Συρία.
Δεν είναι η μικρή Ελλάδα -τώρα- στο στόχαστρό του. Είμαστε το μέσο για να πετύχει το μεγάλο σχέδιό του. Εμείς όμως τρώμε το ξύλο. Η δίκη μας χώρα βρίσκεται ξανά στην κόψη του ξυραφιού και κινδυνεύει να επιστρέψει στην αστάθεια αν η πίεση στον Εβρο και στα νησιά του Αιγαίου συνεχιστεί.
Υπάρχει τρόπος αυτή η μεγάλη δοκιμασία να γίνει ευκαιρία, αν η Ευρώπη ταρακουνηθεί και κατανοήσει ότι το κρυφτούλι τελείωσε. Οι αποφάσεις της πρέπει να είναι γενναίες και ξεκάθαρες. Εχει χρέος να βοηθήσει αποτελεσματικά τη φύλαξη των συνόρων μας που είναι σύνορά της. Οχι με φραγκοδίφραγκα. Και παράλληλα να διαπραγματευτεί επιτέλους σοβαρά με την Τουρκία την τύχη των εκατομμυρίων ανθρώπων που φτάνουν στα παράλιά της και θέλουν να φτάσουν στην κεντρική Ευρώπη. Να τηρήσει κατά γράμμα η Ευρώπη τις νέες συμφωνίες -που αναγκαστικά θα κάνει- και αν η Τουρκία την εξαπατήσει, ξέρουμε όλοι ότι έχει τον τρόπο και τη δύναμη να επιβάλει τη θέλησή της. Βούληση χρειάζεται, σχέδιο και κοινή δράση. Οι ακροδεξιές κορόνες και οι αριστερίστικες επιπολαιότητες δεν βοηθούν.
Μέχρι σήμερα ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή απάντηση δεν υπάρχει. Πίστευαν οι Ευρωπαίοι με επιπολαιότητα ότι η μικρή Ελλάδα θα γίνει το ανάχωμα. Η ζωή, όμως, ακολουθεί τους δικούς της δρόμους και… περιπαίζει ή τιμωρεί τους επιπόλαιους και τους αφελείς.
