Είμαστε και εμείς άσοι στον λαϊκισμό, δεν λέω. Το κατέχουμε το άθλημα. Βρισκόμαστε ωστόσο, ευτυχώς, μακρυά από αυτό που συμβαίνει στην Ιταλία με τον πολλά βαρύ ‘’ηγέτη‘’ Σαλβίνι.
Εκείνος μέρα παρά μέρα στρέφει φτωχούς και ταλαιπωρημένους από την κρίση Ιταλούς, εναντίον των προσφύγων και μεταναστών. Τους καλλιεργεί το μίσος και τους υποδεικνύει τους νέους εχθρούς. Ιδιαίτερα τώρα που άρχισε τις κωλοτούμπες στην Ευρώπη και υποτάχθηκε στους Γερμανούς, η ατζέντα του, έγινε μονοθεματική. Λέει: ‘’Κυνηγήστε τους μετανάστες’’.
Είναι ο ίδιος και οι όμοιοι του άθλιοι υποκριτές. Γιατί δεν τους ενοχλεί που είναι ξένοι, μαύροι, κίτρινοι, μελαμψοί. Τους ενοχλεί που είναι φτωχοί. Στην Ρώμη και στο Μιλάνο στα ακριβά ξενοδοχεία, τα ‘’γκουρμέ’’εστιατόρια και τους οίκους μόδας οι Ιταλοί ανεξαρτήτως ιδεολογίας, κάνουν τεμενάδες, συχνά με υπερβολή, στους πλούσιους Άραβες, που καταναλώνουν σαν να μην υπάρχει αύριο. Οι καταστηματάρχες την δουλειά τους κάνουν. Το χρήμα, ιδιαίτερα όταν είναι κατάμαυρο σε ατσαλάκωτα πεντακοσάρικα, που κουβαλούν σε ακριβές τσάντες οι φρουροί τους, είναι πολύτιμο σε όλες τις αγορές.
Εκεί δεν υπάρχει ρατσισμός, οι βαθιές υποκλίσεις γίνονται εμετικές. Παρατηρούσα μια εικόνα στο κέντρο του Μιλάνου, στο βασίλειο της μόδας. Τον δουλικό τρόπο που εξυπηρετούσαν σε γνωστό οίκο έναν Άραβα και την ίδια στιγμή τον τρόπο που συνελάμβαναν, στην πλατεία οι καραμπινιέροι τους φουκαράδες Πακιστανούς που πουλούσαν μπιχλιμπίδια.Τους πήγαν σηκωτούς στην κλούβα χωρίς δεύτερη κουβέντα .
Όχι πως δεν είναι άπειροι στους δρόμους και τις πλατείες, όχι πως δεν τους έχουν κουράσει τους Ιταλούς. Όμως τους μισούν γιατί είναι φτωχοί και φοβούνται ότι θα χρειαστεί να μοιραστούν μαζί τους τα ήδη μικρά κομμάτια της πίτας, που παίρνουν όσοι συνεχίζουν να έχουν δουλειά τα χρόνια της κρίσης.
Ο ρατσισμός είναι επιλεκτικός και στην Ιταλία και στην Ελλάδα. Ό,τι ακριβώς συμβαίνει στη Ρώμη, στο Μιλάνο στην Φλωρεντία και στην Βενετία, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει στην Μύκονο το Καλοκαίρι. Αλλά και στην Κηφισιά τον Χειμώνα, όπου πλέον έχουν εγκατασταθεί μόνιμα πλούσιοι Λιβανέζοι και Τούρκοι με χρυσές βίζες. Μια χαρά άνθρωποι γλεντζέδες, ευχάριστοι και καταναλωτές. Σου θυμίζουν Έλληνες σε κραιπάλη το 2004. Καλοδεχούμενοι και αυτοί και τα πλούτη τους. Ζέσταναν την αγορά.
Πρόσφατα ένας φίλος μου μετακόμισε στην Κηφισιά. Νοίκιασε ένα συμπαθητικό διαμέρισμα σε καλή τιμή. Ο σπιτονοικοκύρης του, είναι Τούρκος. Πέρυσι επένδυσε στην Ελλάδα και μεταξύ άλλων αγόρασε -εύκολα- και μια ολόκληρη πολυκατοικία κοντά στο Κεφαλάρι.
Με τους δυστυχισμένους Αφρικανούς πρόσφυγες και μετανάστες είναι το θέμα μας, που εξελίσσεται σε ωρολογιακή βόμβα, τόσο στην Ελλάδα όσο, -πολύ περισσότερο-, στην Ιταλία, καθώς το πυροδοτούν καθημερινά οι ακροδεξιοί που βρίσκονται στην εξουσία. Ο Σαλβίνι και τα στελέχη του στήνουν καριέρες με τον επιλεκτικό ρατσισμό.
Για να το ξεκαθαρίσουμε: Την μεγαλύτερη ευθύνη γι’ αυτό που συμβαίνει στην Μεσόγειο την έχει η κεντρική Ευρώπη. Από την πρώτη στιγμή βρέθηκε απροετοίμαστη. Χωρίς σχέδιο. Αντιμετώπισε με τρόμο αυτό που συνέβαινε σε Ελλάδα και Ιταλία. Λες και ήταν κάτι στιγμιαίο περαστικό. Αποφάσισε να τους αποκλείσει στις χώρες υποδοχής. Μόνο η Μέρκελ επέδειξε γενναιότητα και το πλήρωσε ακριβά. Ήταν η μοιραία κίνηση στην καριέρα της παρότι ήταν η πιο σωστή . Δηλαδή να απορροφήσει η Γερμανία ένα μεγάλο μέρος των προσφύγων για λόγους και ανθρωπιστικούς αλλά και οικονομικούς, καθώς το δημογραφικό πρόβλημα αυτής της μεγάλης δύναμης χειροτερεύει.
Προφανώς η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, δεν είναι ρατσιστές. Έχω την βεβαιότητα ότι δεν είναι και οι Ιταλοί. Οι κάτοικοι των νησιών μας απέδειξαν την ανθρωπιά τους στην υποδοχή του πρώτου μεγάλου μεταναστευτικού κύματος. Όμως η κατάσταση ξέφυγε. Κουράστηκαν όλοι. Οι συνθήκες στην Μόρια, μας ντροπιάζουν. Οι δυστυχισμένοι περνούν δραματικά. Άσχημα όμως περνούν πλέον και οι Έλληνες που ζούνε εκεί κοντά Η καθημερινότητά τους, είναι δύσκολη και οι περιουσίες τους απαξιώνονται.
Όπως έχει συμβεί στον Άγιο Παντελεήμονα και στην πλατεία Βικτωρίας πριν από χρόνια.
Εκεί βρήκε έδαφος την πρώτη περίοδο και θέριεψε η Χρυσή Αυγή. Ούτε η Ελλάδα ούτε η Ιταλία έχουν την υποδομή να αντέξουν αυτό, που τους συμβαίνει. Όσο περνάει ο καιρός η κατάσταση χειροτερεύει και οι ρήτορες του ρατσισμού ακούγονται σε μεγαλύτερα ακροατήρια. Παίζουν με το φόβο των ανθρώπων πολύ απλά και πόλη έξυπνα. Γιατί δεν τους λένε πως ακόμη και όταν τελειώσουν οι πόλεμοι η μετανάστευση θα συνεχιστεί.
Οι κλιματολογικές συνθήκες θα στέλνουν ορδές απελπισμένων που θα ζητούν νερό και τροφή. Αυτό είναι ένα νέο πρόβλημα του δυτικού κόσμου που δεν αντιμετωπίζεται με ασπιρίνες. Δηλαδή δίνουν χρήματα στις Μ.K.O για να ταΐζουν με ‘’πλαστικό” ρύζι τον κόσμο στην Μόρια.
Θέλει ριζική αλλαγή στάσης των ισχυρών της Ευρώπης. Με το κρυφτό που παίζει ο Μακρόν στρώνει ξανά το χαλί στην Λεπέν. Στην Ελλάδα η νέα κυβέρνηση δεν πρέπει να αφήσει την πληγή να κακοφορμίσει. Οι άνθρωποι που, καλώς ή κακώς, ήρθαν εδώ, αξίζει τώρα να ζήσουν με αξιοπρέπεια.
